
Xunto con este libro proxectouse un documental que recolle a vida de Enrique Muiño, desde que emigra cos seus pais e os seus dez irmáns desde Laracha ata Bos Aires, en Arxentina. AlÃ, logo dunha infancia difÃcil, introdúcese primeiro no mundo do teatro ata que descubre o cine e chega a ser unha das figuras máis relevantes do paÃs no que falecerÃa, sen embargo, na indixencia e enfermo.
Manuel Curiel, autor do libro e director da Semana Internacional de Cine de Autor de Lugo que adicou un ciclo a este actor durante a 32º edición, destacou a importancia que tivo a súa figura nun periodo en que Arxentina vivÃa un importante crecemento, e que comezou a decaer coincidindo coa caÃda de Perón, o que se puxo de manifesto no documental que tamén se proxectou na Facultade de Ciencias de Comunicación.
Xulio Xiz, presidente de Fonmiñá, contextualizou a figura de Enrique Muiño no labor de recuperación que este colectivo leva facendo nos últimos anos en torno a figuras galegas vencelladas ao mundo do cinema. Un labor que comezou con Prudencia Grifell, para continuar logo coa lembranza de Frank Braña e de Eduardo Fajardo.
Un labor de recuperación que destacou o decano da Facultade de Ciencias da Comunicación da USC, Xosé Pereira, quen agradeceu o esforzo do Grupo Fonmiñá neste empeño que, ademáis dos libros e documentais, compleméntase cunha exposición que durante o 24 de marzo ao 14 de abril se puido ver nesta Facultade.
Según figura en su página de Facebook:
"Enrique Muiño fue un actor clásico de teatro y cine hispanoargentino, que apareció en filmes entre 1913 y su fallecimiento en 1956. Nació el 5 de julio de 1881 y falleció el 24 de mayo de 1956.
Nacido en Laracha (a 20 km al sudoeste de La Coruña, y 50 km al norte de Santiago de Compostela) —muÃño significa ‘molinoÂ’, en gallego—, emigra con sus padres siendo un niño a Buenos Aires (Argentina). Comenzó a trabajar a los doce años de edad. Cuando le comunicó a su padre que querÃa ser actor, éste lo obligó a ingresar en la Armada. Hizo un pequeño debut profesional (aunque sin cobrar un centavo) en 1898 (a los 17 años), con la compañÃa teatral de Jerónimo Podestá. Recién cuando pudo terminar la milicia (en 1902), se convirtió en actor de tiempo completo. Al principio trabajaba en papeles poco importantes. Más tarde formó un dúo creativo con su amigo ElÃas Alippi (1883-1942).
Tuvo mucho éxito en el teatro "El Nacional", en obras como "Asà es la vida", "Triple seco" y" San Antonio de los Cobres".
En 1922 (a los 31 años) realizó una gira teatral en su paÃs natal, Galicia, con la compañÃa Muiño-Alippi. También realizaron presentaciones en Madrid, Barcelona, Valencia, San Sebastián y Bilbao. Recibió un homenaje en su pueblo natal (Laracha) y en el Centro Gallego de Madrid. Comenzó una carrera en la industria cinematográfica de Argentina. Intervino en pelÃculas como La guerra gaucha, El cura gaucho, Su mejor alumno, etc. y en obras teatrales como Asà es la vida. Hizo más de 20 filmes en Argentina y en EE. UU. con roles protagónicos, como en El abuelo (1954), junto a Mecha Ortiz.
En el año 1941 recibió un Diploma de Honor en los premios Cóndor Académico (otorgado por la Academia de Artes y Ciencias Cinematográficas de Argentina), por su labor como mejor actor en la pelÃcula El cura gaucho.
En 1941, Enrique Muiño con sus amigos el Flaco Alippi (quien fallecerÃa el año siguiente, en 1942), Francisco Petrone (1902-1967), Ãngel Magaña (1915-1982), Lucas Demare (1910-1981) y el productor Enrique FaustÃn fundaron la productora cinematográfica Artistas Argentinos Asociados.
En 1944 recibió otro premio por Su mejor alumno, una biografÃa novelada del presidente Sarmiento y la relación con su hijo Dominguito.
Vivió en el barrio San Cristóbal, en la calle Carlos Calvo 2281 (casi esquina Pichincha).
Don Enrique Muiño fue un gran actor y un ser espectacular y entrañable
En los últimos años de su vida cultivó también la pintura. Hizo estudios particulares con el pintor Fernando Fader, exponiendo en la galerÃa Witcomb de Buenos Aires (en calle Florida 364).
Sus peliculas:
• 1913: Juan Moreira
• 1937: Cadetes de San MartÃn
• 1937: Viento Norte
• 1938: El cabo Rivero
• 1939: El viejo doctor
• 1939: Alas de mi patria
• 1939: Asà es la vida
• 1940: Huella
• 1941: El cura gaucho
• 1942: El viejo Hucha
• 1942: La Guerra Gaucha
• 1944: Su mejor alumno (hace el papel protagónico como Sarmiento)
• 1945: Pampa bárbara (narrador)
• 1946: Donde mueren las palabras
• 1948: Por ellos... todo
• 1948: La calle grita
• 1949: De padre desconocido
• 1949: De hombre a hombre
• 1950: Escuela de campeones
• 1953: Caballito criollo
• 1954: Los problemas de papá
• 1954: El abuelo
• 1955: Adiós problemas
• 1955: Lo que le pasó a Reynoso (hace el papel de Serapio)
• 1956: Surcos en el mar"
FotografÃas: Carlos RodrÃguez Arias
Cerca do 90% das empresas galegas con máis de 10 persoas empregadas utiliza aplicacións de software libre e a porcentaxe é de máis do 67% no caso das microempresas. Os datos forman parte do estudo O Software Libre nas Empresas de Galicia elaborado polo Observatorio da Sociedade da Información en Galicia (Osimga), adscrito á Axencia para a Modernización Tecnolóxica de Galicia. Os datos proceden da Enquisa sobre o uso de TIC e comercio electrónico nas empresas, que realiza o INE anualmente, que cede os datos a OSIMGA en virtude do convenio de colaboración. Entre os programas máis utilizados destacan os navegadores de Internet (95,5%), as aplicacións ofimáticas (75,3%) e os sistemas operativos libres (51,5%).
A ConsellerÃa de Sanidade publica, na súa páxina web, o informe de actividade das infeccións respiratorias agudas correspondente á semana do 15 ao 21 de decembro, que sinala que a actividade gripal en Galicia continúa con intensidade media e con tendencia decrecente. Segundo os datos recollidos polo servizo de vixilancia epidemiolóxica da Dirección Xeral de Saúde Pública, xa se acadou o pico da onda epidémica da gripe. Respecto da semana anterior, rexÃstrase un descenso na taxa de consultas por gripe en atención primaria dun 5 %.