Éntrase asÃ, como tantas outras veces, na espiral da militarización e do endurecemento das polÃticas represivas, que se presenta ademais como a única opción posible: en vez de buscar as causas que provocan a conflitividade, para procurar asà unha solución radical do problema, póñense parches en forma dun aumento da presenza das forzas “de seguridade” (exército, policÃa) e dunha intensificación do control social.
Dende o ecopacifismo, ADEGA considera en primeiro lugar que a solución do problema afgán, como a de calquera outro conflito, non pasa pola militarización da zona: este tipo de medidas sempre son ecoloxicamente insostibles, socialmente inxustas e contrarias á cultura de paz, por máis que se presenten, coma neste caso, coa aparencia dunha operación solidaria, amparada por Nacións Unidas e co visto e prace xeneralizado da comunidade internacional.
En segundo lugar, se as tropas e os civÃs españois que se atopan en Afganistán corren algún risco na situación actual, ó aumentar o continxente o Goberno estará poñendo en perigo un número aÃnda maior de persoas (probablemente, polo que nos toca, algunhas delas galegas). Isto constitúe unha irresponsabilidade pola súa banda, xa que o risco resulta facilmente evitable: non hai mellor garantÃa para a seguridade dos desprazados que a súa volta á PenÃnsula.
Por todo isto, ADEGA únese ás voces que non só lle piden ó Goberno estatal que se absteña de enviar reforzos a Afganistán, senón que reclaman a retirada total do exército español. Non pode deixar de chamar a atención a incoherente actitude do Executivo de Zapatero, que fixo voltar á casa ás tropas dende o Iraq pero non actúa igual nun caso tan parecido coma o afgán. Non se pode evitar a sospeita de que o ideal pacifista se utiliza dun xeito interesado: só se fai prevalecer cando resulta politicamente rendible (é dicir, cando a opinión pública está tan mobilizada neste sentido que non queda máis remedio que facerlle caso, como aconteceu coa invasión do Iraq), pero non cando existen outros intereses comparativamente máis fortes (p. ex., ter contentas a certas potencias internacionais). Ou sexa, parece que a desmilitarización non é un fin, senón un medio para obter réditos polÃticos, do que se pode dispoñer segundo conveña.
Â