jueves, 23 de octubre de 2025
Para lograr a súa identificación, o equipo analizou case 5.000 xenomas do coronavirus, que en termos de código xenético do virus supoñen aproximadamente 150 millóns de letras. Con todo, a principal complicación do traballo non foi a cantidade de información coa que tiveron que lidar, xa que este grupo afai manexar este volume de datos que requiren un grande esforzo bioinformático. O problema computacional radica noutras análises máis propias da xenética evolutiva e para as que se necesitan dÃas para obter resultados que logo hai que dixerir e interpretar.
Ademais da comprobación do nuevo dato sobre a existencia dun axente supercontaxiador, o estudio realizado leva parellas outras consideracións relacionadas coa data probable do inicio desta epidemia, asà como a súa posible orixe que os investigadores sitúan no mundo animal.
Particularidades do virus en España
En palabras do doutor Salas, “este é un paso fundamental para entender o proceso de dispersión do virus; e seranos de grande utilidade para tratar de prever e previr futuros brotes e pandemias, xa sexa de coronavirus ou outros patóxenos con potencial igualmente letal ou mesmo superior”. Salas engade que “o escenario en España é un tanto particular no contexto do continente; no noso paÃs entraron as primeiras cepas do virus que afectaron a case toda Europa, pero a maiores, recibimos unha cepa asiática que apenas entrou en ningún outro paÃs europeo; un ‘supercontaxiadorÂ’ pertencente, especificamente, á liñaxe B3a”.
“Tiñamos claro que para entender o que estaba a ocorrer nesta pandemia primeiro debiamos facer unha reconstrución adecuada do proceso evolutivo que deu lugar ao virus e as súas distintas versións actuais; unha árbore filoxenética que relaciona todos os xenomas dunha maneira precisa e que é o alicerce fundamental sobre o que bascula case todo o demais”, explica o docente da Facultade de Medicina da USC Antonio Salas. Segundo os autores, esta serÃa a primeira vez que se utilizan os principios de máxima parsimonia para identificar as mutacións concretas que deron lugar ás distintas cepas do virus, “tratábase de aproveitar toda a nosa experiencia no campo da evolución xenómica e levala ao terreo do SARS- CoV-2”. Dixerir toda a información da que foron capaces de analizar estes investigadores e nun perÃodo de tempo tan breve supuxo unha complicación adicional. Segundo Federico Martinón, “é a natureza multidisciplinar do noso grupo e a nosa formación no ámbito da infectómica o que nos permitiu enfrontarnos a un proxecto destas dimensións”.
Ademais do traballo taxonómico realizado cos xenomas do coronavirus, o achado máis sorprendente e novo deste estudo é demostrar a existencia e o impacto na pandemia de persoas con alta sensibilidade para transmitir o virus COVID-19. Ata o momento, a figura do ‘supercontaxiadorÂ’ “discutiuse nos medios e desde un punto de vista epidemiolóxico” sen outra evidencia, aÃnda que agora os investigadores conseguiron revelar probas da súa existencia. Nalgúns lugares, estas figuras deron lugar ao que os xenetistas denominan tecnicamente como efectos fundadores locais, que se traduciron en brotes epidémicos locais ou nacionais.
Novembro de 2019
O estudo adiantado hoxe á comunidade cientÃfica discute temas de gran notoriedade pública. Por unha banda, os investigadores afirman que a variabilidade xenética do coronavirus correspóndese ao esperado por un proceso evolutivo natural. Neste sentido, sinalan que “os datos non serÃan compatibles con manipulacións de laboratorio, baseadas exclusivamente en teorÃas ‘conspiracionistasÂ’ sen argumento cientÃfico”. Ademais, “usando simulacións teóricas que se alimentan da variabilidade xenómica observada no coronavirus, o traballo sitúa de maneira precisa a orixe evolutiva máis recente de todas as cepas actuais non antes de novembro de 2019”. En base aos datos recolleitos e analizados, o equipo formado por Antonio Salas e Federico Martinón suxire a posibilidade de que na primeira onda epidémica asiática puideron existir moitos máis casos que os reportados polas autoridades sanitarias.
A Xunta reclamará de novo en Bruxelas unha PolÃtica Agraria Común ben dotada, con financiamento suficiente e con fondos especÃficos e diferenciados, como ata o de agora, que permitan apoiar a renda dos agricultores e gandeiros e garantir o impulso ao desenvolvemento rural e afianzar as medidas de remuda xeracional. Asà o avanzou a conselleira do Medio Rural, MarÃa José Gómez, en resposta a unha pregunta parlamentaria sobre este asunto e na que reiterou o rexeitamento de Galicia á proposta da UE para a vindeira PAC a partir de 2028, polo centralismo desta nova polÃtica, cunha arquitectura baseada nun fondo único para os estados membros que resulta lesiva para a nosa comunidade.
A Xunta porá en marcha no 2026 unha Oficina de Atracción de Talento que coordinará todas as medidas en materia de emprego destinadas aos galegos e galegas do exterior que deciden retornar para traballar na súa terra, asà como as iniciativas dirixidas a favorecer a contratación planificada de persoas traballadoras de 3º paÃses por parte de empresas da nosa comunidade. Deste xeito, Galicia consolidará un modelo propio que aposta por captar persoas traballadoras de xeito ordenado e sempre en base a un emprego de calidade -por conta allea ou emprendendo-.
