viernes, 17 de octubre de 2025
Segunda, á vista do seu especial protagonismo no devalar contemporáneo do país, a historia do PCCh é, en gran medida, a historia da propia China nos últimos cen anos. E son tamén os factores históricos os que condicionan boa parte dunha evolución marcada polo orgullo pola súa civilización e pola reacción ante a traxedia da decadencia e a perda de soberanía efectiva a mans da desmembradora penetración occidental.
Terceira, o maoísmo (1935-1978), alén da xesta revolucionaria, quixo representar a busca dunha vía orixinal que dera resposta ás necesidades dun país atrasado e desfeito por décadas de guerra apelando á forza da ideoloxía e da vontade como instrumentos motivadores da modernización.
Cuarta, o denguismo (1978-2012) impuxo o pragmatismo como corrente principal nun novo tempo inspirado no desenvolvemento da economía e da sociedade sen por iso abdicar dos fundamentos políticos instituídos en 1949.
Quinta, o xiismo (2012-) apunta a culminar a transformación da China nun país moderno e próspero con fundamento nun sistema político baseado na irrenunciable preeminencia do PCCh e igualmente na afirmación do país como actor sobranceiro da orde internacional emerxente.
Sexta, en todo este proceso, o PCCh afianzouse como unha dinastía de novo signo, administradora dunha realidade marcada pola conformación dunha economía mixta, unha sociedade acomodada, un modelo de gobernanza singular, o eclecticismo ideolóxico, o reencontro coa cultura tradicional e un sinocentrismo interdependente.
Sétima, persuadido polo seu antiimperialismo fundacional, o PCCh descarta hoxendía calquera vocación mesiánica pero reivindica ao mesmo tempo o seu dereito a percorrer unha vía adaptada á súa idiosincrasia, incorporando a ela todo canto de utilidade considere no acervo universal pero reclamando o seu dereito a persistir en todo canto estime idóneo do propio imaxinario chinés.
Oitava, non é posible coñecer a China de hoxe prescindindo da historia do PCCh. Dende fóra, importa coñecer e comprender a súa natureza, os seus afáns fundacionais e os sinais determinantes da longa transición que representa a fin de albiscar non só o seu perfil subxectivo senón o sentido da determinación e das intencións estratéxicas da propia China.
A obra, publicada inicialmente en lingua galega, tamén estará dispoñible en breve en castelán e posteriormente noutras linguas, incluídas o catalán e o portugués.
Xulio Ríos é autor dunha ampla obra en relación a China.
A directora xeral de Patrimonio Natural, Marisol Díaz, informou hoxe sobre a declaración da emerxencia cinexética temporal nun total de 38 comarcas galegas pola presenza e os danos ocasionados polo xabaril, que entrará en vigor mañá, sábado, 18 de outubro, logo de que hoxe se publicasen as correspondentes resolucións no Diario Oficial de Galicia. Segundo indicou Marisol Díaz, as declaracións de emerxencia cinexética temporal nas áreas sinaladas inclúen os Tecores e zonas libres onde se poderán desenvolver estas medidas extraordinarias e excepcionais.
O Roteiro dos Faros percorre o norte de Galicia e visita Cabo Ortegal, o miradoiro de Vixía Herbeira, o Santuario de Santo André de Teixido e o Cabo Estaca de Bares. Os participantes tamén poden coñecer Viveiro e os cantís de Loiba. Este itinerario do Roteiro dos Faros desenvólvese nos meses de xuño a setembro. En 2025, o programa de Trens Turísticos de Turismo de Galicia alcanzou se un 92,15% de ocupación nas prazas á venda. As rutas nas que practicamente esgotaron a totalidade das prazas foron as dos Queixos, Ribeira Sacra-Miño, Rías Baixas, Ribeira Sacra-Sil e Faros.
