
Segunda, á vista do seu especial protagonismo no devalar contemporáneo do país, a historia do PCCh é, en gran medida, a historia da propia China nos últimos cen anos. E son tamén os factores históricos os que condicionan boa parte dunha evolución marcada polo orgullo pola súa civilización e pola reacción ante a traxedia da decadencia e a perda de soberanía efectiva a mans da desmembradora penetración occidental.
Terceira, o maoísmo (1935-1978), alén da xesta revolucionaria, quixo representar a busca dunha vía orixinal que dera resposta ás necesidades dun país atrasado e desfeito por décadas de guerra apelando á forza da ideoloxía e da vontade como instrumentos motivadores da modernización.
Cuarta, o denguismo (1978-2012) impuxo o pragmatismo como corrente principal nun novo tempo inspirado no desenvolvemento da economía e da sociedade sen por iso abdicar dos fundamentos políticos instituídos en 1949.
Quinta, o xiismo (2012-) apunta a culminar a transformación da China nun país moderno e próspero con fundamento nun sistema político baseado na irrenunciable preeminencia do PCCh e igualmente na afirmación do país como actor sobranceiro da orde internacional emerxente.
Sexta, en todo este proceso, o PCCh afianzouse como unha dinastía de novo signo, administradora dunha realidade marcada pola conformación dunha economía mixta, unha sociedade acomodada, un modelo de gobernanza singular, o eclecticismo ideolóxico, o reencontro coa cultura tradicional e un sinocentrismo interdependente.
Sétima, persuadido polo seu antiimperialismo fundacional, o PCCh descarta hoxendía calquera vocación mesiánica pero reivindica ao mesmo tempo o seu dereito a percorrer unha vía adaptada á súa idiosincrasia, incorporando a ela todo canto de utilidade considere no acervo universal pero reclamando o seu dereito a persistir en todo canto estime idóneo do propio imaxinario chinés.
Oitava, non é posible coñecer a China de hoxe prescindindo da historia do PCCh. Dende fóra, importa coñecer e comprender a súa natureza, os seus afáns fundacionais e os sinais determinantes da longa transición que representa a fin de albiscar non só o seu perfil subxectivo senón o sentido da determinación e das intencións estratéxicas da propia China.
A obra, publicada inicialmente en lingua galega, tamén estará dispoñible en breve en castelán e posteriormente noutras linguas, incluídas o catalán e o portugués.
Xulio Ríos é autor dunha ampla obra en relación a China.
Os Concertos do Xacobeo da Xunta de Galicia achegarán a mellor música internacional do momento a Santiago de Compostela cunha nova edición de O Gozo Festival. Maroon 5, Martin Garrix, Danny Ocean, Rita Ora e Miriam Rodríguez son as primeiras confirmacións do festival, que presentarán os seus directos no Monte do Gozo compostelán o sábado 11 de xullo de 2026. O Gozo Fest conta co apoio da Xunta de Galicia a través da Axencia Turismo de Galicia, no marco dos Concertos do Xacobeo. En 2026, O Gozo Festival celebrará a súa cuarta edición cun line-up de luxo. O proxecto O Gozo Festival, que naceu en 2023 co apoio da Xunta de Galicia a través da Axencia Turismo de Galicia, no marco de Concertos do Xacobeo, consolidouse na súa terceira edición, celebrada en 2025, cun éxito rotundo de crítica e público.
O presidente da Xunta, Alfonso Rueda, defendeu esta mañá, na súa condición de presidente da delegación española do Comité Europeo das Rexións (CdR), unha maior cogobernanza das rexións na planificación e xestión dos fondos europeos e máis recursos para o sector primario. Así o destacou logo dunha reunión organizada polo Executivo galego entre os representantes españois tanto das comunidades autónomas como das entidades locais do CdR con eurodeputados españois e o embaixador representante permanente de España ante a Unión Europea, Marcos Alonso, 'para poñer en común as intencións e o noso plantexamento' de cara á negociación do novo Marco Financieiro Plurianual 2028-2034.