sábado, 12 de julio de 2025
Segunda, á vista do seu especial protagonismo no devalar contemporáneo do país, a historia do PCCh é, en gran medida, a historia da propia China nos últimos cen anos. E son tamén os factores históricos os que condicionan boa parte dunha evolución marcada polo orgullo pola súa civilización e pola reacción ante a traxedia da decadencia e a perda de soberanía efectiva a mans da desmembradora penetración occidental.
Terceira, o maoísmo (1935-1978), alén da xesta revolucionaria, quixo representar a busca dunha vía orixinal que dera resposta ás necesidades dun país atrasado e desfeito por décadas de guerra apelando á forza da ideoloxía e da vontade como instrumentos motivadores da modernización.
Cuarta, o denguismo (1978-2012) impuxo o pragmatismo como corrente principal nun novo tempo inspirado no desenvolvemento da economía e da sociedade sen por iso abdicar dos fundamentos políticos instituídos en 1949.
Quinta, o xiismo (2012-) apunta a culminar a transformación da China nun país moderno e próspero con fundamento nun sistema político baseado na irrenunciable preeminencia do PCCh e igualmente na afirmación do país como actor sobranceiro da orde internacional emerxente.
Sexta, en todo este proceso, o PCCh afianzouse como unha dinastía de novo signo, administradora dunha realidade marcada pola conformación dunha economía mixta, unha sociedade acomodada, un modelo de gobernanza singular, o eclecticismo ideolóxico, o reencontro coa cultura tradicional e un sinocentrismo interdependente.
Sétima, persuadido polo seu antiimperialismo fundacional, o PCCh descarta hoxendía calquera vocación mesiánica pero reivindica ao mesmo tempo o seu dereito a percorrer unha vía adaptada á súa idiosincrasia, incorporando a ela todo canto de utilidade considere no acervo universal pero reclamando o seu dereito a persistir en todo canto estime idóneo do propio imaxinario chinés.
Oitava, non é posible coñecer a China de hoxe prescindindo da historia do PCCh. Dende fóra, importa coñecer e comprender a súa natureza, os seus afáns fundacionais e os sinais determinantes da longa transición que representa a fin de albiscar non só o seu perfil subxectivo senón o sentido da determinación e das intencións estratéxicas da propia China.
A obra, publicada inicialmente en lingua galega, tamén estará dispoñible en breve en castelán e posteriormente noutras linguas, incluídas o catalán e o portugués.
Xulio Ríos é autor dunha ampla obra en relación a China.
O Festival Abanea celebrará entre o 16 e o 20 de xullo a súa cuarta edición cun programa de danza contemporánea de distintos estilos que distribuirá 15 funcións de nove compañías entre os concellos de Ames, Outes, Marín, Foz e Celanova. ISMO Cultura, colectivo organizador do encontro, estenderá así a súa actividade de exhibición e dinamización ás catro provincias. A bailarina Andrea Castro presentou a primeira fase do espectáculo Lola y los lamentos, como artista seleccionada para o acompañamento bienal 20252026 co que o festival apoia procesos de creación de artistas emerxentes e que nesta edición terá como resultado a estrea de 'A mona de seda'.
As diversas actividades do festival terán lugar do 28 de xullo ao 1 de agosto no claustro do Mosteiro de San Salvador de Celanova. A actuación que inaugurará a cita será a da Banda de Música de Celanova con James Morrison, un concerto único en España que terá lugar ás 20,30 horas. Ademais deste, subirán ao escenario a Boston Brass de Estados Unidos, Abraham Cupeiro coa Orquestra Gaos e pechará a edición o Hércules Brass Ensemble dirixido por Isabel Rubio e coa Boston Brass e Adam rapa como solistas. Así, os concertos complementaranse con cinco días de actividades formativas para un centenar de estudantes procedentes de distintas comunidades autónomas. Clases de alto nivel da man dalgúns dos participantes nas actuacións e un seguimento continuo e individualizado que garante un acompañamento pedagóxico para o alumnado.
