jueves, 22 de mayo de 2025
A profesora asegura que a nosa finalidade é conseguir unha vacina óptima, que sexa estable para que tamén poida ser accesible aos países en vías de desenvolvemento, onde as infraestruturas sanitarias son moi precarias e resulta ademais moi complexo manter a cadea de frío. Trátase dunha vacina fácil de producir e de transportar o antíxeno, ao tempo que é doada de fabricar a grande escala.
A investigadora do Centro Singular de Investigación en Medicina Molecular e Enfermidades Crónicas (CiMUS) indica que calquera tipo de vacina precisa dun adxuvante ou axente inmunoestimulante que cómpre engadir e que é case tan importante como o antíxeno. Explica que igual que as vacinas de Pfizer e Moderna, a nosa, baseada na nanotecnoloxía farmacéutica, consiste en nanopartículas que conteñen ARN (ácido ribonucleico) mensaxeiro, é dicir, que tras a administración destas partículas a un organismo por medio dunha inxección, o que ocorre é que as nanopartículas dirixen o ARN ao interior das células, transfiren a información xenética e xa o noso organismo produce o antíxeno que dá lugar á resposta inmune e nos vai defender fronte á enfermidade.
Fase de avaliación
Estas nanopartículas foron deseñadas polo equipo da USC e son diferentes ás de vacinas similares como as de Pfizer ou Moderna. Botando man da intelixencia artificial, deseñamos segmentos do ARN que foron asociados a nanopartículas no noso laboratorio, sinala a investigadora. Ao longo destes meses o equipo produciu máis de 150 prototipos usando diferentes biomateriais, logo seleccionaron os que cumprían os requisitos necesarios e, unha vez testados in vitro, resultaron dez candidatos que foron testados in vivo e dos que se analizou a súa resposta celular e viral para comprobar cal era o mellor.
Atopámonos en fase de avaliación clínica da vacina. Os ensaios con animais dirán se a resposta é potente e o seguinte paso será realizar os ensaios clínicos. Somos moi positivos e, de feito, a tecnoloxía desenvolta no noso laboratorio xa está a probarse dende o punto de vista do escalado (estabilidade, criterios de fabricación...) na empresa catalá Hypra, que será a encargada de fabricar a vacina, explica María José Alonso.
No marco deste proxecto, o equipo forma parte dun consorcio integrado polo Instituto de Investigaciones Biomédicas August Pi i Sunyer (IDIBAPS) e o Hospital Clínico de Barcelona, onde se realizarán os ensaios clínicos; a Universidad de Barcelona, a Universidade Libre de Bruxelas, a Universidade Pompeu Fabra e o Centro Nacional de Biotecnoloxía do CSIC, sendo estes dous últimos os que realizarán os estudos in vivo, é dicir, comprobarán a eficacia da vacina en animais.
Microdoazóns
A catedrática María José Alonso reivindica o papel da investigación xa que en España está moi mal financiada, a porcentaxe do PIB que se lle dedica é moi inferior á desexable. Noutros países o financiamento para a investigación procede de organizacións sen ánimo de lucro, empresas e mesmo de cidadáns particulares porque existe unha cultura do valor da ciencia tan importante que todo o mundo aporta, entenden que é para o beneficio do conxunto da sociedade. Sen a ciencia non hai economía, apunta a catedrática. A situación que estamos a vivir está a deixar patente que a falta de investimento en ciencia está a ter graves consecuencias na economía, de aí a relevancia de iniciativas como o programa de micromecenado Sumo Valor da USC, conclúe.
Sumo Valor é unha iniciativa da Vicerreitoría de Planificación, Tecnoloxías e Sustentabilidade co apoio do Consello Social da USC. Unha das liñas deste programa céntrase na loita contra a COVID-19, a través do apoio a investigacións de diferentes áreas de coñecemento que contribúan a combater e paliar os efectos da pandemia na sociedade. Empresas e particulares poden apoiar estas investigacións vencelladas ao SARS-CoV-2 mediante microdoazóns por valor non superior aos 3.000 euros, xa sexa unha cantidade monetaria ou un ben. As doazóns poden realizarse a través da páxina web do programa.
Este novo centro, que conta cun orzamento inicial estimado de 2,07 millóns de euros, que será cofinanciado con fondos Feder, localizarase nunha parcela de preto de 24.000 m2, na zona de reestruturación parcelaria de Fisteus, en Curtis. Trátase dunha situación idónea desde o punto de vista loxístico, ao contar con boas comunicacións, e xeográfico xa que está próximo a municipios con menor poboación, que, tal e como incidiu a conselleira, é onde se ten identificado unha maior necesidade deste tipo de infraestruturas. O centro en si terá unha superficie de 2.300 m2 con capacidade para 300 cans e 200 gatos e as súas instalacións incluirán, entre outras dependencias, áreas para corentena, maternidade, illamento infeccioso, hospitalización, animais agresivos ou mantemento habitual de exemplares.
Segundo os datos do Instituto Nacional de Estatística, Galicia é a comunidade que máis reduciu en 2024 a taxa Arope, que mide o risco de pobreza e exclusión social. Actualmente, a taxa situase no 18,8%, a máis baixa da que se teñen datos e sete puntos por debaixo da media nacional. No caso concreto da pobreza infantil, os datos da estatística da Plataforma da Infancia revelan que Galicia foi en 2024 a comunidade coa menor taxa de pobreza infantil de toda España. En doce meses, a comunidade galega reduciu esta taxa en 10 puntos, ata quedar no 16%, moi por debaixo da media estatal, que se sitúa no 34,1%. Ademais, Galicia é única comunidade que ten alcanzado o obxectivo marcado polos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible relativos á pobreza infantil.
