jueves, 25 de abril de 2024
O Pregón, ao que acompañou musicalmente ao baixo o profesor da Escola Músico Crisanto de Rábade-Begonte-Outeiro de Rei, Carlos Andrés MartÃnez López, foi gravado en video para incorporalo á web www.belendebegonte.es, na XLIX edición de O Nadal de Begonte, que vai ser esencialmente virtual pola situacion sanitaria actual.
As actividades desta edición especialmente virtual do Nadal begontino serán presentadas a próxima semana, asi como será efectuada a convocatoria dos diversos certames que con tal motivo ven impulsando o Belén electrónico desde hai case medio século.
Pregón de ValentÃn GarcÃa Gómez
Señor alcalde D. José Ulla
Señor cura párroco…
Veciños e veciñas de Begonte
Visitantes
Amigas e amigos
Moi feliz e sumamente agradecido pola distinción da que son obxecto, comparezo ante todos vostedes para cumprir co rito de dar lectura ao pregón co que se abre ao público o Belén de Begonte deste ano, un feito para min histórico por ser o primeiro virtual e creo que poucos feitos na historia da Humanidade tiveron tanta transcendencia como o nacemento do neno Xesús en Belén . Fágoo tamén con humildade, consciente de que antes ca min, desde aquel afastado 1972 en que este fermoso proxecto tivo o seu inicio, gozaron desta distinción ilustres persoas que, co seu nome e prestixio, axudaron a engrandecelo e a divulgalo. Asà pois, vivo este momento como unha honra que se me concede grazas á xenerosidade de vellos amigos e amigas, ao tempo que o asumo coa gran responsabilidade que de min se esixe, que non é outra senón a de outorgarlle a Begonte hoxe, como vén ocorrendo desde hai case 50 anos, o xusto honor de ser a capital do Nadal en Galicia, e proclamar a súa vixencia.
Nestes case 50 anos de existencia do Belén de Begonte, a percepción e a vivencia do Nadal mudou notablemente, en paralelo cos cambios experimentados na nosa sociedade, moitos deles auténticos e incuestionables avances nas condicións de vida das persoas. Talvez como consecuencia destas mudanzas sociais, resulta evidente que aquel tradicional Nadal que supoñÃa o cÃclico recordatorio da condición fráxil da natureza humana, mostrado a través da imaxe dun delicado bebé deitado nun humilde presebe, foi substituÃdo, en boa medida, pola insubstancial fascinación por fútiles experiencias como as que producen as multicolores luces que abundan nos espazos públicos e mesmo domésticos, o balbordo estridente de músicas e xentes, e os reclamos insistentes que chaman ao consumo.
A irrupción da covid-19 en todo o mundo púxonos, de súpeto, este ano 2020 fronte a condición precaria da nosa existencia, como individuos e como sociedade, e fÃxonos retornar, coa mirada orixinal, a este retablo que temos diante de nós no que se representa a unha nai e a un pai que, na súa loita contra as múltiples adversidades que os ameazaban (pobreza, persecución), procuran e atopan acubillo, para o fillo que lles vai nacer, nunha modesta corte, onde a calor a dan animais e o alimento o fornecen uns sinxelos pastores. Por iso, convén afirmar que este retablo no que se narra unha historia a un tempo divina e humana posúe unha validez universal que transcende marabillosamente a cristiá na que tivo a súa orixe hai 2000 anos e que aÃnda perdura entre nosoutros tanto tempo despois, porque nos fala aos homes e ás mulleres do presente e de todo o planeta sobre a nosa natureza crebadiza e continxente e porque é un sÃmbolo de esperanza nun futuro prometedor e amable, tal como querÃan MarÃa e Xosé para eles dous e para o seu fillo.
Non é este o único valor simbólico que posúe o Belén de Begonte, e necesario resulta apelar a esoutro que resucita con forza precisamente este ano infausto en que un inesperado virus nos atafega, contra o que loitamos e ao que esperamos vencer coas armas da responsabilidade individual e a colaboración comunitaria. AÃnda que o asombroso Belén de Begonte naceu grazas á feliz iniciativa de don José DomÃnguez Guizán, o proxecto terÃa posiblemente poucas probabilidades de éxito e non o coñeceriamos co esplendor co que o gozamos hoxe tantos anos despois se o chorado cura párroco de Begonte e aqueles que o sucederon no cargo non contasen coa axuda doutras moitas persoas, homes e mulleres de Begonte e doutras procedencias que durante estas case cinco décadas asumiron esta empresa como propia, a xeito de regalo desinteresado á comunidade. Asà pois, quixera resaltar do Belén de Begonte a condición de sÃmbolo de colaboración comunitaria, de altruÃsmo e de amor ao ben común, tan necesarios no momento presente.
Asà pois, non é de estrañar que o máis famoso dos nosos beléns resultase a semente doutras moitas iniciativas e proxectos, entre os que sobresaen os de Ãndole cultural, arredor dos cales vós, os veciños e as veciñas de tan fermoso lugar, conseguistes manter vivo e enriquecer o acervo secular que recibistes en herdanza, ao tempo que forxabades uns vÃnculos sociais que producen admiración a todas aquelas persoas que vos visitamos para gozar do froito do voso traballo. AtraÃdos pola calor e a luz deste lume humano e cultural que é unha fermosa recreación do nacemento máis famoso do mundo, acudiron a el, ademais de artistas e comunicadores, tamén poetas que atoparon neste agasallo para os sentidos, o sopro xenésico para a creación milagrosa de inspirados versos. E non causa sorpresa que, entre os que o cantaron, se atopen algúns e algunhas que forman parte xa das páxinas de ouro da rica historia do parnaso galego contemporáneo: Fiz Vergara Vilariño, Helena Villar Janeiro, ou Xosé Carlos Gómez Alfaro, entre outros e outras moitos.
Con versos de Gómez Alfaro vou poñerlle o ramo a este meu pregón, non sen antes reiterar as miñas máis sinceras grazas a todos os que fixestes por me convidaren a estar hoxe, aquà en Begonte do Belén, para celebrar con todos e todas vostedes, outro ano máis, a grandeza deste sÃmbolo de divindade e humanidade chamado o Belén de Begonte.
Estes son os versos do poeta Gómez Alfaro:
Durme, noso Neno durme,
durme no colo de vida
que che está a tecer Begonte
e mañá ó raia-lo dÃa
xa apagarás eses lumes,
eses tronos e esas iras
que acesos témo-los homes
nesta cloaca de vÃboras.
Durme, Xesusiño, durme,
que mañá serás mesÃas,
asilo, verdade e norte.
Durme, noso Neno, durme,
durme no templo de vivas
que che levantou Begonte.
Moitas grazas
A Cidade da Cultura reunirá estes dÃas as persoas representantes dunha vintena de linguas minoritarias de Europa. Será durante a asemblea xeral e a conferencia anual da Network to Promote Linguistic Diversity (NPLD), unha organización de ámbito europeo cuxa finalidade é promover a diversidade lingüÃstica na UE. Entre os seus membros figura, desde a súa creación, a Xunta de Galicia, que, a través da ConsellerÃa de Cultura actúa como anfitrioa nos eventos de 2024. Na xornada trataranse os asuntos que atinxen á administración da organización e presentaranse varios informes.
A Xunta vai solicitar de xeito inmediato ao Goberno central o traspaso dos medios materiais e persoais para xestionar a súa costa trala sentenza do Tribunal Constitucional que avala a Lei de ordenación e xestión integrada do litoral de Galicia. A conselleira de Medio Ambiente e Cambio Climático, Ãngeles Vázquez, respondeu unha pregunta no pleno do Parlamento sobre esta materia na que salientou que o Alto Tribunal certifica que a norma galega é plenamente constitucional. Ademais, subliñou, confirma o que sempre defendeu a comunidade, que non é necesario reformar o Estatuto de AutonomÃa para que Galicia poida exercer plenamente as súas lexÃtimas competencias sobre o litoral.
