jueves, 27 de noviembre de 2025
Nota de prensa remitida por el Gabinete de Comunicación de la Xunta de Galicia:
A Consellería de Cultura e Educación inaugurou a mostra Rexistros domesticados, da artista Marisa González, no Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC), unha exposición que vén acompañada dunha conversa entre a propia artista e a comisaria da mostra, Rocío de la Villa, arredor do traballo da primeira. A obra, que ocupa a planta baixa do CGAC e poderá visitarse ata o 19 de xuño, foi presentada previamente no espazo Tabacalera Promoción del Arte en Madrid, organizada pola Subdirección Xeral de Promoción de Belas Artes do Ministerio de Educación, Cultura e Deporte a comezos de 2015.
Marisa González (Bilbao, 1945) é unha artista multidisciplinar pioneira en España e no panorama internacional na aplicación das novas tecnoloxías da comunicación na creación artística. Comezou a traballar nos anos setenta abordando temas como a memoria e a arqueoloxía industrial, a reciclaxe e a ecoloxía, así como o feminismo ou a marxinalidade das minorías na aldea global.
Tras unha estadía en Estados Unidos, adquire inquedanzas como a loita polos dereitos civís, as diferenzas étnicas, de xénero ou orientación sexual, que provocarán unha transcendental pegada na concepción da obra e nos seus procesos creativos. Son constantes nas súas pezas o feminismo e a apropiación de tecnoloxías da información para cuestionar as canles de produción e de distribución da arte.
O seu ideario confórmase desde un contexto de posicionamento feminista e de oposición política á ditadura militar de Franco, sen esquecer a loita contra a situación das mulleres artistas en España ata as últimas décadas.
No comezo da súa traxectoria conforma un amplo repertorio visual, xerando centos de papeis únicos froito da experimentación con innovadoras manipulacións que xorden de fotografías tomadas na rúa cos protagonistas dos cambios sociais. Nesa época tamén atopamos recortes de periódicos, de revistas e a formulación de vídeo-instalacións.
Nunha segunda etapa, a finais do século XX, recolle as pegadas da memoria colectiva que fan referencia á desaparición da produción fabril, como sucedeu coa Central Eléctrica Mediodía ou do complexo do Matadero en Madrid, testemuñas videográficas e en formato fotografía que rexistran materiais salvados de derrubamentos ou lugares desmantelados. Todo isto a modo de almacéns afectados polo chamado mal de arquivo.
Na última etapa afonda no traballo de edición do material escolmado, e presenta formulacións de instalacións tecnoloxicamente menos sofisticadas pero máis directas, en conexión coas novas audiencias. Os temas céntranse na marxinación das mulleres baixo un sistema patriarcal, as contradicións dos valores da modernidade e o precario escenario da globalización, así como o patente desequilibrio ecolóxico.
O relato que se propón na mostra sostén unha unidade de fondo coas motivacións temáticas, técnicas ou formais que percorren a traxectoria da artista durante corenta e cinco anos, e preséntase agrupada en bloques temáticos como Sistemas Xenerativos, que contén traballos realizados coa primeira fotocopiadora en color do mundo 3M; ou Arqueoloxía industrial con pezas como Fábrica ou Lemoniz.
Fotografía: http://cgac.xunta.es/GL/exposicion-detalle/63/marisa_gonzalez_rexistros_domesticados_GAL#ad-image-0
A Xunta de Galicia está a avanzar na candidatura da Ribeira Sacra a Patrimonio Mundial na recta final deste procedemento, que se resolverá a finais do primeiro semestre de 2026. Para iso, unha delegación, integrada por representantes da Consellería de Cultura, Lingua e Xuventude e do Ministerio de Cultura, reunise en París cun comité de expertos da Unesco de cara a ampliar e aclarar cuestións do expediente presentado en xaneiro deste mesmo ano. 'As sensacións seguen a ser moi boas e fan confiar na consecución desta distinción en 2026', aseverou o director xeral de Patrimonio Cultural, Ángel Miramontes, coordinador da comitiva da candidatura Ribeira Sacra: Paisaxe da auga, que se desprazou á capital parisiense.
Avanza a instalación do primeiro compoñente esencial do Proteus ONE do Centro de Protonterapia de Galicia coa súa introdución xa no búnker que se dedicará ao tratamento de pacientes de cancro. Este equipamento tecnolóxico, financiado pola Fundación Amancio Ortega, é actualmente o máis avanzado e preciso no tratamento de pacientes oncolóxicos. O compoñente introducido no búnker é preciso para o equilibrio do gantry xiratorio (brazo) do equipo de protonterapia, de forma que resulta esencial na calibración da máquina, que debe asegurar un movemento preciso e suave, necesario no tratamento oncolóxico de alta eficiencia que ofrecerá a sanidade pública galega.
