jueves, 18 de septiembre de 2025
Nota de prensa remitida por el Gabinete de Comunicación de la Xunta de Galicia:
A Consellería de Cultura e Educación inaugurou a mostra Rexistros domesticados, da artista Marisa González, no Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC), unha exposición que vén acompañada dunha conversa entre a propia artista e a comisaria da mostra, Rocío de la Villa, arredor do traballo da primeira. A obra, que ocupa a planta baixa do CGAC e poderá visitarse ata o 19 de xuño, foi presentada previamente no espazo Tabacalera Promoción del Arte en Madrid, organizada pola Subdirección Xeral de Promoción de Belas Artes do Ministerio de Educación, Cultura e Deporte a comezos de 2015.
Marisa González (Bilbao, 1945) é unha artista multidisciplinar pioneira en España e no panorama internacional na aplicación das novas tecnoloxías da comunicación na creación artística. Comezou a traballar nos anos setenta abordando temas como a memoria e a arqueoloxía industrial, a reciclaxe e a ecoloxía, así como o feminismo ou a marxinalidade das minorías na aldea global.
Tras unha estadía en Estados Unidos, adquire inquedanzas como a loita polos dereitos civís, as diferenzas étnicas, de xénero ou orientación sexual, que provocarán unha transcendental pegada na concepción da obra e nos seus procesos creativos. Son constantes nas súas pezas o feminismo e a apropiación de tecnoloxías da información para cuestionar as canles de produción e de distribución da arte.
O seu ideario confórmase desde un contexto de posicionamento feminista e de oposición política á ditadura militar de Franco, sen esquecer a loita contra a situación das mulleres artistas en España ata as últimas décadas.
No comezo da súa traxectoria conforma un amplo repertorio visual, xerando centos de papeis únicos froito da experimentación con innovadoras manipulacións que xorden de fotografías tomadas na rúa cos protagonistas dos cambios sociais. Nesa época tamén atopamos recortes de periódicos, de revistas e a formulación de vídeo-instalacións.
Nunha segunda etapa, a finais do século XX, recolle as pegadas da memoria colectiva que fan referencia á desaparición da produción fabril, como sucedeu coa Central Eléctrica Mediodía ou do complexo do Matadero en Madrid, testemuñas videográficas e en formato fotografía que rexistran materiais salvados de derrubamentos ou lugares desmantelados. Todo isto a modo de almacéns afectados polo chamado mal de arquivo.
Na última etapa afonda no traballo de edición do material escolmado, e presenta formulacións de instalacións tecnoloxicamente menos sofisticadas pero máis directas, en conexión coas novas audiencias. Os temas céntranse na marxinación das mulleres baixo un sistema patriarcal, as contradicións dos valores da modernidade e o precario escenario da globalización, así como o patente desequilibrio ecolóxico.
O relato que se propón na mostra sostén unha unidade de fondo coas motivacións temáticas, técnicas ou formais que percorren a traxectoria da artista durante corenta e cinco anos, e preséntase agrupada en bloques temáticos como Sistemas Xenerativos, que contén traballos realizados coa primeira fotocopiadora en color do mundo 3M; ou Arqueoloxía industrial con pezas como Fábrica ou Lemoniz.
Fotografía: http://cgac.xunta.es/GL/exposicion-detalle/63/marisa_gonzalez_rexistros_domesticados_GAL#ad-image-0
O festival Internacional Intersección da Coruña presentou hoxe a programación completa da súa oitava edición que se desenvolverá do 26 de setembro ao 4 de outubro para ofrecer máis de 100 de películas independentes de 17 países e situarse como punto de encontro do cinema contemporáneo. Na Sección Galicia competirán este ano 11 filmes que viaxan da memoria íntima á mitoloxía, u da exploración ecolóxica ás identidades disidentes. Destacan, neste sentido, as proxeccións de Deuses de pedra, de Iván Castiñeiras, Maldito Espírito, de Carlos Martínez-Peñalver e Alboroque, de Sabrina Fernández Casas.
A Xunta de Galicia vén de lanzar o Protocolo de actuación contra a violencia na infancia e na adolescencia no ámbito educativo, que ten como principal obxectivo que os docentes dispoñan das ferramentas axeitadas, así como dunha folla de ruta clara para activar ante a sospeita de que algún estudante poida estar sufrindo unha situación de violencia de calquera tipo e en calquera contexto. O protocolo establece o procedemento a seguir cunha actuación coordinada do persoal educativo que asegure unha resposta rápida e eficaz e sempre orientada á protección do menor. Nel fai fincapé tanto na prevención como na detección e intervención ante casos de violencia que os estudantes poidan sufrir tanto no propio centro como no seu ámbito social e familiar.
