Onde habita a maxia

Sigo a compartir con vostedes os poemas cos que o xurado do XXXVII Certame Nacional de Poesía sobre o Nadal me premiou nestas pasadas datas
.
Vai a segunda entrega (a primeira foi publicada tamén neste portal o día 30 de xaneiro)

II Onde habita a maxia

Nos misterios do Nadal
regatos de prata e troitas,
o veciño que nó-las pesca,
outros dous a serrar.
Muiñeiros que moen cedo,
lexionarios no castelo,
todos eles cara a ti,
e ti entre palliñas quentes.

O carpinteiro no labor, asubía,
mestre coma Xosé,
señores de Oriente cabalgan, cantan,
seguindo unha estrela bailar.
Tecedeiras tecen la
e zoqueiros zapatiños,
de madeira e de la virxe
para o neno nado rei.

Están a chegar os magos,
estalou a treboada,
o vento treme con forza
e o lóstrego faino calar,
chuvia nos outeiros, chuvia begontina,
neve nos tellados, neve galega.

Os tronos non te espertan,
a neve vaite mimar,
tres coroas douradas, meu rei,
tres coroas xa no teu lar.
O abrente da chaira,
primeiras luces, branca paisaxe,
ferreiros suando á beira do lume,
E aquela árbore,
serán quen de derrubala?