Mestre Mateo

A Séptima Arte, que por ser a máis moderna debe se-la máis dinámica e atractiva, anda de festa.

Os Oscar, a escala mundial; os Goya, para España, e agora o Mestre Mateo, pretende ser outras tantas ocasións para potenciar o cine e ós que a él se adican, entregando cadansúa estatuíña ós premiados nas diversas seccións nas que se divide a arte da fotografía en movemento.

Primeiro foron os Oscar, para lucimento (e engrandecemento) da factoría de soños dos EE.UU. de Norteamérica, que se convertiu -despois da 2ª Gran Guerra- no maior e mellor elemento da propaganda norteamericana na Europa occidental, co conseguinte beneficio económico, aparte do conseguinte "sometemento" ós ideais, ós xeitos de vivir, do sempre discutible e discutido modelo americano.

Oscar: parafernalia. Catro ou cinco seleccionados por apartado e "The winner is...", sube un só a recoller o premio.

Logo viñeron os Goya. Absolutamente calcado (máis cutre) nos Oscar.

Mesmos apartados, mesmo sistema, mesmos presentadores, mesmas actuacións, máis pequeno resultado.

E, en Galicia, agora, os "Mestre Mateo", organizados pola Academia Galega do Audiovisual.

Cabería esperar un modelo diferente, xenuino, para demostrar que podemos facer as cousas sen mirar para os demáis. Pero as mesmas nominacións, os mesmos mecanismos, e o público "a velas vir".

En fin, que cando o sistema baixe outro escalón, na Coruña concederánse os "María Pita", en Lugo os "Froiláns", en Ourense os "Burgas" e en Pontevedra os "Mareantes".

E todo seguirá o mesmo porque Tío Oscar, polo que se ve, esgotou o modelo. ¡Unha pena!