Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

Na sociedade

martes, 07 de agosto de 2012
Foi unha crónica dunha crise anunciada, pero non lle fixemos caso coidando que non ía connosco, ou que sería algo que pasaría de largo. E non foi así.

Se a crise se manifestou en 2007, e de xeito definitivo en 2008, alomenos desde finais do século pasado víñase anunciando que os tempos “eran chegados”, que a burbulla inmobiliaria remataría por estoupar dándonos de cheo o seu estoupido.

Mesmo deuse en dicir por parte de gurús económicos e sociais que a crise que ía chegar non só era económica senón que a súa virulencia obrigaría a unha conseguinte crise social que produciría cambios sustanciais nos nosos xeitos de vivir.

A saber por que non fixemos caso dos avisos. E, o que é pior, non lle fixeron caso os gobernantes e responsables de institucións relacionadas coa economía e a sociedade, que cabe pensar vían moito máis claro o tema que calquera de nós.

E agora comprobamos que, efectivamente, chegou “a nai de todas as crises”, que podería traducirse por “a crise perfecta”, que se en principio foi económica, xa comprobamos que é eminentemente social, porque as ramificacións da economía van minando todas as base sobre as que se asentaban as nosas conviccións, o noso benestar, a nosa realidade.

Xa importa menos a cuestión económica que a fe e a esperanza no futuro. Xa importa menos o paro actual. O que preocupa é o dos nosos descendentes. Xa importan menos as decisións puntuais dos gobernos que o cambio de mentalidade que se está xenerando en base á realidade presente.

O que empezou sendo un problema económico, sen deixar de selo, é xa un gravísimo problema social. En tempos, dise, esto solucionábase cunha guerra da que só os máis válidos – espabilados- quedaban con vida para reiniciar o sistema. Agora temos que solucionar en paz unha angustia global sen precedentes, á que temos que ir dando forma para que nos permita vivir e deixar vivir. Para que nos deixe seguir camiñando aínda que sexa con pasos máis lentos e inseguros.

O caso é camiñar. Aínda que sexa, como parece agora, cara a ningunha parte.
Editorial
Editorial


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


PUBLICIDAD
ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICACIONES