Unha de cal

Cando as solucións non son totalmente satisfactorias, ou se conseguen trasaccións políticas de xeito que non haxa vencedores nin vencidos, ou cando -en fin- quen negocia non consegue todo o que se pretende, adóitase dicir que nos dan ou damos unha de cal e outra de area, entendendo que ámbalas dúas posturas ou aspectos son practicamente antagónicos como as funcións das dúas materias na conformación dunha masa para a construcción.

Para Galicia, as últimas decisións do goberno son eso: area e cal.

Unha noticia boa e outra mala, debendo fixarnos primeiro na mala para non crear demasiadas ilusións.

A mala é para a zona de Ferrol, tremendamente castigada nas últimas décadas despois de ter sido un emporio económico da Galicia dos sesenta e setenta, xa que o goberno entende que non se precisa seguir de inmediato coa obra do porto exterior ferrolano, alomenos ata 2020, polo que largo fiado queda o que se entende obra imprescindible para unha comarca tan necesitada de impulsión.

A boa é para a Galicia do interior, xa que se confirma a posta en marcha do mecanismo para a consecución da A-54, a autovía entre Lugo e Santiago, que se agarda sexa unha realidade entre 2008 e 2010.

Certo que entre lugo e Santiago hai 105 km. de estrada que vai por Guntín, Palas de Rei, Melide, Arzúa e O Pino, seguindo na maior parte do seu tramo o Camiño francés a Compostela. Pero recorrer esta vía leva perto de hora e media, e os lucenses prefiren facer Lugo-Guísamo, por autovía, e logo Guísamo-Santiago por autopista, co que pagan 4 € e recorren arredor de corenta kilómetros máis para fuxir da tradicional estrada directa.

Para a de cal, cabe supoñer que escoitaron o clamor dos innumerables afectados. Para a de area, o Goberno non escoitou nin ós seus correlixionarios galegos que pediron con fervor que esta obra se acometese.

Madrid, xa se sabe, queda lonxe. E eso dos gobernos amigos ou non funciona, ou ó estar lonxe non se oe nada do que desde aquí se diga, aínda que sexa un clamor.