Valedor do Pobo

Foi unha novidade na España democrática que se creara unha institución coma o “Defensor del Pueblo”, na liña do “Onbudsman” nórdico que nos chamaba a atención na época non democrática. E nas autonomías, cando o Estado se descentralizou, deuse en crear unha institución similar que en Galicia se chama “Valedor do Pobo”.

O papel desta institución e o seu representante debe ser, eso parece, darlle voz aos sen voz, escoitar queixas e plantealas onde corresponda, constituir un contrapoder no caso de que as institucións tomen decisións non axeitadas ao noso sentir, ao noso carácter, á nosa historia.

O Valedor acaba de caer porque non gustaron unhas manifestacións feitas no exercizo do seu cargo. Cando o que se lle pide á institución e a quen a encarna é que fale claro, aínda que non goste.

Non chega, visto está, a súa inmunidade a colocalo por encima do ben e do mal, superando calquera avatar político. Pero si que os principios que o inspiran deben ser os de independencia, autoridade e apartidismo.

Polas súas palabras, acabou sacrificado o Valedor do pobo galego. Ollo co procedemento, que se é tan doado prescindir dun cargo institucional coma este, corremos o risco de deixar baleiro de contido o cargo ao facelo depender da ortodoxia política das súas manifestacións. Se o Valedor ten que falar sempre como queren os políticos, posiblemente non necesitemos Valedor.