Recital poético "Letras Galegas"

NUN RECITAL POÉTICO DAS LETRAS GALEGAS.

Nesta seriña florida dun maio de procuras; aquí, no Refectorio do Museo, vinte e dous vates da Comunidade Esperanzada da Poesía, vimos a este convite da palabra servida en vinte e dous pratos fondos con especias traídas do outro lado da alma para cocer e refogar, para adubar e confeitar as verbas nosas ou dos nosos ancestros ( Celso Emilio e Paz Andrade ) no festexo das nosas letras e da nosa palabra ben temperada.

Animémonos e alentémonos para que a partir de hoxe a poesía non sexa soamente amor e desamor, vida e morte dos sentimentos que tremerosos se vencellan, senón que os poetas sexamos a testemuña deste século convulso e nos convertamos nos adaíles da esperanza como fixo denantes a “poesía social”.

Brandamos pois a bisarma da palabra nesta sociedade decaída, de abatemento e amargura, de pesimismo e desesperanza para xostregar as orellas dos impúdicos e desvergonzados que aproveitándose desta SUCIEDADE GLOBALIZADA rouban os alicerces dos pobos e cambian as regras do xogo sempre para o seu maiúsculo beneficio.

Clamemos pois por unha nova poesía froito do noso tempo “A POESÍA DA INDIGNACIÓN ” mais tamén da esperanza que rexurdirá do branco cairel da ética e dos ronseis dun novo espertar.

Grazas a todos por vir alentar esta convidada de Toño Núñez e o traballo calado de Camilo Gómez Torres, mais tamén vos digo que hoxe comeza o día en que debemos xuntarnos para pedir aos poderes públicos a publicación da nosa palabra e para lanzar un “MANIFESTO POÉTICO ”. O MANIFESTO DA INDIGNACIÓN ten que saír da Galiza no Día das Letras Galegas, e para iso, necesitámonos todos, e dende aquí quedades emprazados para un novo alborecer nos camiños amolados da poesía que se revela coma “ o son da loita e o luceiro da alba ”.

Moitas grazas. É un pracer contar con todos vós.

(Da presentación do Recital poético Letras Galegas o 16 de maio de 2012 no Refectorio do Museo Provincial de Lugo).