Medo detrás das bágoas

Chora o neno co medo reflectido nos seu rostro, na súa faciana e a miña memoria corre de présa cara á infancia para ver láminas, reflexos da miña vida.

Tamén eu tiña medo detrás das bágoas, porque a nai era de armas tomar. Detrás dunha labazada chegaba un lapote e detrás deste axiña caía calquera outro golpe e con calquera utensilio; dende a propia man dela ata unha simple acha de meter ao lume ou o propio rabo da escoba.

Non se andaba con melindres.

Estampas, imaxes que asoman na memoria tras o medo dunhas bágoas.

Compadézome do neno porque sei o que é ter medo. Hoxe, co paso do tempo, ata penso que foron ben dadas. As labazadas, claro. Pero… Pero había medo detrás das bágoas.