Extraño Virus

Hoxe pretendín doar parte dese líquido vital que ós humanos nos sobra e que non pode ser substituído por ningunha outra sustancia natural ou artificial. Non puido ser.

Non puido ser porque estou acatarrado -en realidade levo así xa un par de meses- e o médico de garda considerou non conveniente a doazón, tendo en conta que estes catarros están causados por virus e o que para min é un acompañante incómodo pode ser peor que o pasaxeiro de Alien para quen vaia recibir as miñas plaquetas ou os meus hematíes.

Pero con ser problemático, non é este o peor viro que pode afectarme e afectarnos nestes tempos de mudanza.

O xefe de Pediatría do Hospital de Ourense fala dunha patoloxía da opulencia que seguro nos ataca desde que deixamos de ser un país pobre, que mandaba emigrantes a todo o vello mundo, que mandaba segadores a Castela a ser -El Rei dixit- "un país envidiable". El fala de España, nós de Galicia, pero case ven ser o mesmo.

Neste País envidable despedimos o ano con non sei cantos mortos entre os que pretenden entrar desde un terceiro mundo a un primeiro de Jauja.

Nesta esquina do país envidable, en Noia mesmo, veñen de tirar ó mar dez mil kilos de berberechos poplo baixo precio que alcanzaban no mercado que non cumprían as expectativas dos mariscadores.

Son extraños virus que nos invaden. E así como o meu catarro parece estar afianzándose no meu organismo dun xeito máis enraizado ca un cargo electivo dos de importante dotación económica, os outros virus que nos invaden -merda para a oulencia, que diría algunha ministra- son aínda máis perigosos porque se no-los detectan non estamos preparados para
combatilos.

E nós pensabamos estar vacunados contra estes novos virus. Pero para esto seguro que non hai, aínda, ninguna vacuna.