O 'Convivio' de Guimaraes

O pasado fin de semana visitei o "Convivio" de Guimaraes.

Posiblemente, para a inmensa maioría dos galegos actuais o nome desta asociación cultural do norte portugués non lles diga nada, pero hai tempo marcou un fito moi importante na actualidade literaria de Galicia.

Neste País, a comezos dos anos setenta, os nosos escritores fuxían do ermo cultural que os rodeaba e acudían a certames culturais que convocaban os galegos da emigración en Baracaldo, Buenos Aires, Cataluña ou Guimaraes.

Nesta cidade portuguesa -que ven de celebrar o terceiro aniversario de que o seu centro histórico fose declarado Patrimonio da Humanidade- a asociación cultural "Convivio" convocaba os Xogos Florais Miño-Galaicos, que abandeiraban os profesores Oscar Lópes e Santos Simóes.

Alí, en 1970 e 1973 foi premiado Darío Xohán Cabana; en 1971, Manuel María; e Paco Martín, Xavier Rodríguez Barrio, os Irmáns López Valcárcel ou o cronista oficial de Sarria, Xaime Félix López Arias.

Trinta anos despois, visitei o "Convivio", para min un lugar mítico. Pero os xogos florais desapareceron ó final dos anos setenta, e o profesor Santos Simóes morreu o pasado verán.

Hoxe o "Convivio" vive adicado de xeito especial á música, ten un magnífico coro, e estivo encargado dos actos de conmemoración da designación do "Patrimonio da Humanidade", que foron clausurados polo Orfeón Lucense.

Guimaraes é unha cidade pequena, fermosa, sorprendente, humana. É unha pequena marabilla que os que habitamos en pequenas cidades históricas poderemos mellor comprender. E nela, o "Convivio" segue a ser un facho cultural que honra á cidade co seu traballo e co seu entusiasmo.

Moitos escritores galegos deben ó "Convivio" os seus primeiros éxitos literarios. Galicia ten co "Convivio" unha débeda que ninguén esixirá pero que, alomenos, temos que recoñecer.