Superando límites

Mañá e pasado mañá celébrase en Compostela o XIC11, as III Xornadas Internacionais de Coaching. Para quen non saiba en que consiste o coaching, quizais conveña dicir que se trata dun adestramento e/ou un acompañamento da persoa na procura dos seus obxectivos a través da mobilización do propio potencial. É polo tanto un xeito de estruturar, no espazo e no tempo, as actuacións do individuo cara á súa propia auto realización. A intervención do coach ten que construír un como para chegar ao que, que media entre a situación actual e a situación ideal definida pola persoa. O coaching é cambio, e como cambio require crecemento. Non podemos medrar se non asumimos un risco; por iso o coach debe ser capaz de retar ao coachee, de crer ao 100% no seu máximo potencial e de sacar a mellor versión de cada persoa.

É necesario cambiar a visión do coaching que ten a sociedade. Esta metodoloxía non ten porqué estar necesariamente reservada ao mundo empresarial, executivo, político, deportivo ou artístico, senón que o coaching pode axudar a ordenar, a progresar, a reestruturar ou mesmo a cambiar o camiño de calquera persoa. Isto é así, porque en realidade non pode haber unha vida plena sen obxectivos, xa que só os obxectivos nos fan medrar impulsándonos a recorrer o camiño citado anteriormente.

Poderíase dicir que o camiño que media entre a situación actual e a situación ideal que marca o obxectivo, define o aspecto fundamental do proceso de coaching; non entanto, quen se forma como coach, experimenta un cambio persoal que vive intensamente e que supón un tránsito entre dúas visións do mundo. Formarse como coach é moito mais que adquirir un título oficial que acredita que a persoa é válida para a profesión.

Formarse como coach é un proceso de crecemento interno que agroma dende o fondo do propio ser; analizando o que é, para saber o que quere ser. É este un proceso doloroso que leva a un a darse conta de moitos fallos que ao longo da vida cometeu.

Pero entón decatámonos, tamén, de que hai dous sentimentos absurdos: a culpa porque nos ancora no pasado; e a preocupación porque nos adianta a un futuro que nunca poderemos prever.

Neste punto, o coaching convídanos a vivir no presente, a analizar o que está nas nosas mans facer en cada momento, a aproveitar día a día o noso tempo e a nosa enerxía, valorándoos como bens perecedoiros e imprescindibles para a nosa evolución vital.

O XIC sempre nos trae nomes interesantes e importantes no mundo do coaching a nivel galego, español e mundial. Nesta edición contarase con coaches tan fundamentais para a profesión como Robert Dilts, un mestre en programación neurolingüística (PNL), que na tarde do venres nos ensinará como desbloquear ás persoas para que accedan ao seu propio auto-coñecemento, e polo tanto, ao seu verdadeiro potencial. De México chegará Mavi Oliva para falarnos das emocións como panca da eficacia directiva. Posteriormente o amigo Daniel Álvarez Lamas amosaranos a etapa socio-emocional que nos é propia; para seguir con diversas mesas de experiencias.

No segundo día desenvolverase un taller práctico de rendemento mental a cargo de Gonçalo Gil Mata (Portugal) para despois continuar coa conferencia de Gregory Cajina cun título tan provocador como o de “Coaching para emprender. Despide a tu jefe”. A partir das 11 da mañá terán lugar 3 obradoiros en paralelo: o primeiro tratará o tema da xestión apreciativa nas empresas, e será impartido pola tamén amiga Alicia Aradilla Sequera; o segundo leva como título “A visualización do ilímite”, e será impartido por Manuel Rivero e o que escribe este artigo. O terceiro será dirixido por Deborah Bacon Dilts, e leva por título “La Danza de los 5 ritmos”.

Á tarde empezará co obradoiro de Tim Bowler (Gran Bretaña) e Charo Pita (Santiago) que nos falarán de “Fórmulas de encuentamiento. Storytelling y storytellers”. Seguiremos o programa con “Como contarte a través del blog. Identidad 2.0 del coach”, a cargo de José Luis del Campo Villares. Posteriormente Belén Varela disertará sobre “Las personas en las organizaciones: historias de amor y odio”.

Para pechar esta 3ª edición, May Maceiras, campeona de España de poker en categorías masculina e feminina, impartirá un obradoiro sobre a linguaxe non verbal.

Con este programa xa se pode dicir que o XIC vai constituír novamente unha oportunidade para medrar, para saír do noso acomodamento crónico e arriscarnos a ser mellores. Sobre todo van ser dous días de compartir intensas emocións, que sen dúbida farán correr regueiros de tinta por Internet nas vindeiras semanas.