Demasiado listo

O sol reflicte no cristal dun coche aparcado e molesta de carallo. Pero como son listo, agacho a cabeza para escribir e xa o patrón do universo brilla noutra posición.

Tamén son listo para botar a camisa por fóra do pantalón e evitar así que me súe demais a barriga. Vai un sol dese que quenta “de lo lindo”.

Tamén son listo para quitar o reloxo do pulso e evitar que así me súe este. Coa calor sempre me molestou o reloxo. Ata o quito para conducir; aínda que, neste caso, fágoo para que non me quede marca; ou sexa, moreno todo o brazo menos a brancura de onde vai o reloxo.

Non quero presumir pero, sinceramente, son demasiado liso. Para certas cousas.