Lembrando outras épocas

DESDE O PREGUNTOIRO

Vou comezar por unha cita de Martin Lutero King: “ No me preocupa el grito de los violentos, de los corruptos, de los deshonestos, de los sin ética. Lo que más preocupa es el silencio de los buenos”. Isto ven a conto sobre a brutalidade con que actuou a policía en Madrid contra manifestantes pacíficos e xornalistas sen causa xustificada. Soamente ollar os vídeos que corren polo mundo enteiro polas redes sociais con comentarios de indignación, terror e pena dan vergoña allea. Resulta indignante ver como retornan imaxes de outra época; nunca antes en España despois do franquismo, se deu un paso tan grande recuando para atrás no que se refire a represión, intolerancia e brutalidade policial.

Inadmisible, vergoñento abrindo a veda para a caza do cidadán e mallando e vexando a testemuñas que fan o seu traballo como son os xornalistas. Ata o SUP comenta que non apareceron razóns de seguridade nin restablecemento do orde que xustifiquen ditas actuacións, pedindo unha información reservada para depurar responsabilidades en especial o cese inmediato da delegada do goberno.

¿É esta a policía nacional democrática e constitucional ou é a policía armada do franquismo?. Un grupo minoritario que se cre lexitimado para arrear malleiras terían que ser expedientados e outros expulsados, pois dan gañas a un de facer obxección fiscal. Eu non vou pagar impostos para manter a estes “catro” salvaxes escudándose nun uniforme cunha impunidade consentida, estean a dar paus a destro e sinistro como bestas sen vir a conto a quen simplemente van camiñando pola rúa. Amparar a estes “señores” é simplemente converterse en cómplices deles.

Para máis escándalo, os responsables políticos en lugar de actuar con dureza contra uns axentes que achéganse á demencia, pasan dunhas probas claras vistas a nivel mundial e defenden aos agresores.