O drama do lume

En tempos, o dos incendios forestais estaba claro, ou coidabamos que estaba claro. Era crenza xeral que o monte queimábano os paisanos como vinganza por terlles arrebatado os montes en man común para as plantacións forestais.

Pero eso pasou á historia. Hoxe os montes están en mans de comunidades, ou son de propiedade privada ou pública, e non hai aquela presunta necesidade de que no seu lugar xurdan pastos onde botar a pacer as reses en liberdade.

Entón, ¿Quen segue a queimar o monte?. O conselleiro Barreiro afirmou estes días que o noventa por cento dos incendios forestais son intencionados. O que quere dicir que máis que previr e extinguir incendios, o que fai falla é labor policial para determinar quen queima o monte.

Os incendios forestais seguen a ser un drama porque os danos que provocan sófrenos non só os propietarios do monte, os seus veciños, os perxudicados máis directos, senón todos nós que - como sociedade – vémonos privados dun ben común, ecolóxico, material e social.

Barreiro pedía ás forzas políticas un pacto en materia de loita contra os incendios forestais. Un pacto é imprescindible, e non sei que agardan tódalas forzas políticas para subscribilo. Non é un tema político o dos incendios forestais, visto está. É un tema criminal. E o combate ós temas criminais ten que implicar a toda a sociedade, irremisiblemente.