Volver a Occidente

Existe aínda o telón de aceiro, aínda que impreciso, para separar dous mundos que están a encontrarse a pasos axigantados. Como existe -eso din- o “telón de grelos” para separar Galicia do resto do mundo hispano.

Veño de pasar sete días en Rusia. Veño de outro mundo, aínda que Moscú estea a occidentalizarse de xeito vertixinoso.

Nestes casos, non é perigoso asomarse ó exterior como se avisaba nos medios de transporte. É moi conveniente asomarse para comprobar o que aquí temos e o pouco que outros –moitos- teñen.

Hoxe Moscú –é frívolo resumilo así, seino- é Coca-Cola (algúns prefiren Pepsi), litrona, turismo, atascos, e un camiño irreversible á uniformización co resto das capitais europeas.

Non obstante, a volta a occidente deixa en nós –coido que en tódolos que visitan a nova Rusia- un certo regusto de amargura por un pobo que leva sufrido tanto e que ten na desmemoria e na mirada hacia o futuro a única perspectiva dun dificil presente.

A Rusia que trasvimos nun vertixinoso recorrido, non quere saber nada do seu pasado. E ábrese a occidente sabendo que por aquí pasa o único camiño hacia o futuro.

Volver a occidente confírmanos –parodiando a Louis Pawels- que hai outros mundos, pero están neste. Volver a occidente fainos sentir máis cómodos e satisfeitos deste noso pequeno país, que vive detrais do verde “telón de grelos”.