Non hai mal...

Quere o refrán que cando un mal se produza, un pequeno ben se orixine, de maneira que algo se pode aproveitar de calquera situación por problemática que resulte.

En Galicia a contaminación industrial tense detido e mesmo baixado na actualidade en relación coa existente hai agora vinte anos. As causas deste descenso hai que buscalas no aumento das enerxías renovables, na renovación das plantas das Pontes e Cerceda. pero de xeito especial na situación de crise da industria galega, máis que no cumprimento dos obxectivos propostos polo Protocolo de Kioto.

O promedio contaminador do territorio español entre 1990 e a actualidade está nun aumento de algo máis dun vinteoito por cento mentras que o Protocolo só autoriza un aumento do 15%. E sen embargo Galicia non só non aumentou senón que descendeu de xeito moderado.

Non é que nos dese por diminuir as nosas contaminacións e invasión da atmósfera, é que as nosas produccións diminuiron, e a industria xa non é o que era daquela, producindo unha diminución dun 0,9% na contaminación ambiental.

Aínda así as nosas cifras son moi elevadas, e fronte á cifra de 9,92 toneladas de CO2 que cada galego soporta, a porcentaxe nacional é de arredor de dous puntos menos.

Algo similar ocorre coa corrupción en España, que se detecta que está estancada ou baixa, precisamente porque a construcción no país está conxelada.

Nun caso e noutro non é que os esforzos en mellorar se fixeran de xeito decidido, senón que outras circunstancias influiron para que a situación mellorase un pouco en relación cos momentos máis destacados de euforia económica. Sexa como fose, bon é que dun mal resultado principal se obteña outro favorable.

Ven confirmar unha situación que é para a pensar nela, estudiar o panorama, e proceder en consecuencia. De xeito que, cando a economía mellore, se poida manter un progreso ou reducción da contaminación, como un proceso irreversible emprendido sen pretendelo.