A 'Intrahistoria' en Vilaxoán

Miguel de Unamuno introduciu a palabra “intrahistoria”, referíndose á comparación da historia oficial, aquela que sempre aparecía nos xornais, en oposición a esa memoria das xentes do pobo, neste caso a mariñeiros e mulleres do sector primario do mar. Colectivos marxinados historicamente, “xentes sen historia oficial”.

Estes días en Vilaxoán iniciouse a recuperación desta “intrahistoria”, cunha iniciativa de desenvolvemento da Praza de Abastos a través da cociña e da música de “Sabores e Saberes” por parte do Concello e Colectivos da vila. Aquí estase a lembrar e agasallar a os mariñeiros máis antigos, as redeiras, pescantinas e taberneiras onde todos eles levaron moitos anos loitando coa súa digna profesión. Son persoas anciáns do pobo que co seu sacrificio diario fai moitos anos acadaron levar adiante a súas familias e ao mesmo tempo estiveron sempre dando o “callo” polo ben do seu pobo. Se temos en conta as condicións nas que sempre traballaron, coido que merecen todo o noso respeto e admiración, é máis, merecendo ese agarimoso recoñecemento público polo papel que desempeñaron no pasado. A todos estes homes e mulleres que fixeron historia en Vilaxoán dicirlles que teñen o meu agarimoso respeto e saudalos pala rúa cun sincero sorriso.

Desta sinxela tribuna tamén quero darlle os meus parabéns a tódalas persoas que levaron o facho desta iniciativa, logrando que a “intrahistoria” das xentes agasalladas polos seus méritos ao longo das súas vidas convertérase en historia oficial.