Primum inter pares

Temos o latín como excelente referencia nas nosas expresións. E máis ca unha pura mención ou cita literaria resulta que -a través dos séculos- sentimos determinadas frases que expresamos coa fluidez dunha necesidade vital. E decimos “Primum inter pares” para explicar sen máis palabras o papel do que sendo igual en categoría ou dereitos asume unha responsabilidade maior, un rol especial diante de si e diante dos demais, o primeiro entre os seus iguais.

Velaquí que A Milagrosa resulta, no conglomerado que conforma a capital lucense, un “Primum Inter Pares”.

Todas as demais parroquias, distritos ou circunscricións teñen o mesmo nivel administrativo, o mesmo papel social, os mesmos servizos, son “pares”, iguais, anacos que conforman un todo. E sen embargo a intuición popular, o coñecemento, as vivencias, perciben primeiro e chegan a saber despois que hai unha forza especial e conxunta que anima esta comunidade que naceu arredor dun histórico camiño, que veu nacer e medrar unha cidade no decurso do tempo, que acubillou pedras milenarias que se ergueron en son de paz para levar vida –a auga, vida é– ó centro capitalino.

Esa forza especial asoma no decurso do tempo e no conxunto vital que se chamou “A Milagrosa” con relixiosa intención pero logo sobredimensionouse para representar a vida colectiva de milleiros de ilusións e de traballos, para tomar carta de natureza e identidade.

E esa forza é a que entre os “pares” converte en “primum” a este distrito no que levo vivindo trinta e sete anos. Eu nótoa cada día ó meu arredor.

Todos somos conscientes desa forza. Que pode resultar inexplicable. Pero está aí, e móvese connosco. Impúlsanos. Lévanos. Imprime carácter. É unha forza que nos leva colectivamente, aínda que individualmente supoño que algo teremos que ver cada un dos milagrosistas; todos nós. Pero, de todos, o que verdadeiramente conta é o conxunto.