Chiringuitos

Inicialmente asignada a denominación para establecementos temporais ou definitivos asentados nas praias para atender ós bañistas, a palabra tivo éxito no mundo financieiro para denominar aquelas empresas ou institucións creadas con fins exclusivamente lucrativo, con escasa seriedade de planteamento, só entendibles desde os resultados inmediatos e moi rendibles.

O termo pasou logo á linguaxe administrativa coloquial para designar as entidades creadas polas propias administracións para poder funcionar como empresas privadas, soslaiando moitos trámites ou requisitos, mecanismos cos que as propias administracións se dotan para que a legalidade se cumpra.

Sociedades anónimas, patronatos, Xerencias, ou calquera outra fórmula axilizadora do funcionamento, xurdiron por centos nos tempos de entusiasmo económico, e agora sofren os mesmos problemas carenciais que as entidades que os crearon. Todo, independentemente da cor política dos promotores, que todos utilizaron o sistema polas facilidades de funcionamento que comportaba.

Agora, sempre en base ás enfermidades carenciais da nosa economía, o goberno da Xunta de Galicia parece decidido a poñer claridade no sistema administrativo “complementario”, tentando “instalar un cambio de cultura cara unha administración máis transparente e profesionalizada”, tanto na mesma estructura autonómica como na que se chama “administración paralela”.

Ben está se ese é o propósito e se algo se consegue. Que ata agora foi un loubar a Deus a facilidade coa que todas as Administracións medraban e se multiplicaban para atender os aspectos máis diversos, na seguridade de que cada función necesitaba un órgano poderoso e complexo.

Se hai menos chiringuitos e a Administración segue a funcionar cos tradicionais criterios, pode ser menos áxil, pero funcionarán os controis legalmente previstos en todo momento. E se, de paso, o aparato administrativo adelgaza e se abarata, pois mellor que mellor.