Luz viaxeira

Na sala Almirante do Hotel Méndez Núñez de Lugo, Miguel A. MACÍA acaba de clausurar unha exposición de grande calidade artística e de abondoso público. Hoxe o pintor é xa un dos grandes da nosa pintura.

(Para Macía)

Esa luz que viaxa debaixo da nube,
abeirada da outra luz violadora e aurilucente que a penetra.
Pasaxeira pomba transparente de aires imprecisos
cal muselina esmorecida de sopros
ou gasa afagada pola choiva penetrante de decursos.
Macía da ardora, de “nenos con faroliños”,
de paraugas abertos e augas tremelucentes de rúas e prazas,
de vermellos de paixóns luguesas
nun “Arde Lucus” proteico
e azuis galegos fríos de nostalxias
e atlánticos de olladas.
Sírvete acariñar as cores dos “nocturnos” en ventás de bocas de luz
durmindo e arrolando as torres dun Lugo que esmorecen as néboas
arelando esfumados de poesía
entreverada de silencios.