Querido Carlos 'Negrera'

Como intúo que non adoitas lerme, espero que algún compañeiro do teu grupo parlamentario ou alguén do voso gabinete che faga chegar esta reflexión, que por riba das discrepancias lingüísticas que ámbolos dous mantemos, atesoura –como sabes- o vello afecto fraternal que, dende que eramos mozos, nos temos.

Escríboche, non coa intención de recomendarche cál ten que ser a política que debes levar a cabo “na Coruña” –porque diso sabes ti abondo e eu absolutamente nada-, senón para contarche cómo se está vendo dende a miña xanela de Amoroce a revitalización do debate que estás promovendo sobre unha cuestión que non vai lograr a paz do mundo, nin sequera axudarnos a saír da crise minimamente.

E o que se ve –como che digo- dende esta aldeíña que aínda non coñeces e á que te convido, é que, se ben é posible que esteas elevando a moral de moitos dos que te votan; non é menos certo que con esa teima “articular” que de súpeto vos volveu entrar a algúns coruñeses (cando nin utilizades o “A” nin o “La”, senón que dicides “Coruña” directamente), o que estás é reanimando un problema que Galicia non precisa e prendendo un novo lume que, se a alguén lle fai dano nestes intres, é ó teu presidente.

É certo que no nome da liberdade se pode defender todo. Pero a liberdade debe ser, sobre todo, congruente. E, congruente sería –xa que avogas por castelanizar o topónimo- que castelanizaras primeiro –“Negrera Soto”- os teus apelidos. ¿Qué cres que pensarían os teus avós, se de súpeto a túa filla fora portadora dunha memoria xenealóxica que nada ten que ver con eles?

Póñoche o exemplo dos apelidos. Pero podería poñerche outros. A saber.. Que os teus colegas de Ourense reivindiquen tamén “Orense”. Que Celanova se chame “Celdanueva”. Carballiño –que é un paradigma-, “Roblecito”… E así, sucesivamente… Sucesivamente, ata chegarmos á xeneralización do absurdo, que é un campo enzoufado no que (porque vales para moito máis) me dá mágoa verte.