Baltar: A esperanza do galego

O sábado 30 de xaneiro non só está en xogo a presidencia do Partido Popular de Ourense no congreso que enfronta a Xosé Manuel Baltar Blanco con Xoán Manuel Ximénez Morán, está en xogo o futuro do galego.
Se Baltar Blanco gaña, cousa bastante posíbel, será presidente do PP de Ourense, e posibelmente en pouco tempo presidente de Deputación Provincial, sen máis. Seguirá defendendo o galego nese contexto polo marcado carácter galeguista que xa herda do seu pai e polo contacto coa Galiza rural de Ourense, onde pese a quen lle pese, o galego está vivo, pero pouco máis. Sería moi difícil impoñer, incluso suxerir, unha política nese senso en Santiago, onde outros ourensáns, como son o presidente da Xunta e o conselleiro de Educación, o teñen bastante claro. O futuro é o inglés. O galego é pasado. O castelán é o presente, máis ou menos. Moito tería que cambiar para que Baltar Blanco fose moito máis politicamente que titular da Deputación, alomenos mentres “o da gaseosa” (como lle chaman algúns) siga en Raxoi. O decreto do galego seguiría o camiño marcado por un Feixóo cego, que o xoves pasado só viu en Compostela unha bandeira ardendo. Pois había moita xente, incluso casteláns-falantes indignados pola actitude da Xunta neste apartado. Pero o señor presidente ten razón, ten a maioría da Cámara galega, 38 parlamentarios, e por moita xente que estivese no Obradoiro o xoves 21, ou que a suma de PSOE e BNG en votos sexa maior ao PP, non ten valor, non son argumentos, a súa maioría parlamentaria permítelle facer o que el queira, de momento.
Pero que pasaría se Xosé Manuel Baltar, “O Neno” como é coñecido cariñosamente no galego de Ourense e “El Nene” como pexorativamente din outros en castelán das Burgas perde? O galego gañaría. Xosé Manuel Baltar quedaría deslexitimado pola dirección de Santiago que tantos esforzos está poñendo agora para, cunha lista de grises liderada polo rexedor de Verín e apoiada por cabreados doutra época, estómagos agradecidos de mala dixestión, xefes de chiringuitos e outros cargos, poida acceder á presidencia popular ourensá. Pero Baltar está lexitimado nas urnas, ten votos, aínda que se presentase polo CDS, tería votos, e a súa acta de parlamentario por Ourense pode convertelo de vicepresidente do Parlamento Galego que é na actualidade, en vicepresidente dunha Xunta de Galiza gobernada polo PSOE e o BNG. Pode ser o Barreiro Rivas do século XXI. O argumento está máis que claro: a defensa do galego.
Eu non podo desexarlle mal a ninguén, pero neste caso, pediríalle a Baltar Blanco que non se lle ocorra chegar a un acordo con Morán e unificar as listas ao congreso de Ourense e que perda, si, amigo Xosé Manuel, pídoche que perdas, polo ben de Galiza e do galego.