Con Pantagruel ás voltas

Do mesmo xeito que na Televisión galega deron en publicar fotografías de galegos dos máis diversos lugares e nas máis varias ocupacións ou posturas, nunha vulgarización do medio que pouco pode aportar á audiencia, tamén algúns xornais publican na fin de semana fotografías persoais, de celebracións familiares, de comidas parroquiais, de romerías festeiras, sabendo que posiblemente vendan como mínimo un exemplar por cada persoa que se vexa reflectida nas páxinas do xornal.

Dun tempo a esta parte saen publicadas fotografías de grupos con algunha afinidade, especialmente con vencellos familiares, que seguro se retroalimentan, porque dan ideas a outras persoas para facer públicas outras celebracións familiares. Supoño que son publicacións moi seguidas polo público. Eu, alomenos, xa estou tomando boa nota.

Na sección A Chaira do xornal El Progreso de finais do pasado setembro publicouse unha foto da primeira reunión en Vilalba dos curmáns Rouco... Os Roucos e as súas respectivas parellas celebraron unha xuntanza de fraternidade á que seguíu unha noite de movida. Na fotografía aparecen un total de vintedous festeiros que o están pasando moi ben.

Noutra foto do mesmo xornal aparecen os descendentes do vilalbés Agustín López Arias, que se xuntan anualmente en Vilalba para lembrar a este antecesor que foi empresario na antiga Habana e mantivo co noso pobo un forte vencello. A xuntanza comezou cunha misa na capela do Hospital-Asilo e rematou cun xantar no Parador. Na foto conto 27 asistentes.

E sigo con outra foto -a verdade é que me chamaron a atención e funas recortando- na que a familia dos Ignacios, da parroquia vilalbesa de Santaballa, celebrou a súa quinta reunión anual cun xantar que fixeron na área recreativa da Magdalena. Na foto aparecen 34 ignacios.

Seguro que hai moitos outros exemplos dos que non me fixei, xa que sólo atendín ós casos vilalbeses, pero por se acaso é un record a bater atopo que en Mondariz-Balneario se reuniron un total de cento cincuenta membros da Familia Cachafeiro para reforzar os vencellos familiares dos descendentes dos irmáns Cachafeiro Cabano naturais de Forcarei. Chámanlle xa “Cachafeirada” a esta xuntanza de familiares que viñeron de Londres, México, Barcelona, e de toda Galicia, e cun abano de idades de entre seis meses e os noventa e dous anos.

De todos os xeitos, non está nada mal que os familiares se xunten alomenos unha vez ó ano, para reforzar lazos e contar os feitos acontecidos desde a última xuntanza. E sorte teñen os que disfrutan de familia numerosa de poder vivir nun clima ben diferente e agradable dos que resultamos fillos únicos.

Quizais, por eso, me chamou a atención o tema, xa que se ben pola miña parte teño que dicir que prácticamente son eu só, xuntando o que se adoita en chamar familia “política” chegamos a medio cento. E todos contentos.