Frío de neve

“Ano de neves, ano de bens”, di o refrán. E moitos queremos que neste 2010 o refrán teña razón, e que si temos sufrido ou disfrutado da maior nevada que moitos recordan, resulte preludio dun magnífico ano para todos os galegos.

A nevada, unha vez pasada, vai constituir un fermoso recordo para nenos e rapaces, aínda que para os maiores con obrigas de desprazamento teña matices a considerar.

Porque a nevada que caeu sobre todos nós é unha singular circunstancia climatolóxica, pero o que realmente merece consideración a posteriori é o severo trastorno sufrido pola sociedade galega na súa vida normal, precisamente nun tempo no que o transporte por estrada, os desprazamentos diarios, a mobilidade é á vez causa e efecto dun xeito de vivir.

Se o curso se tivese reanudado estes días pasados notaríamos aínda máis as consecuencias da climatoloxía adversa, pero aínda así ver Santiago colapsado, as principais estradas cheas de xeo, as cidades baleiras, as costumes trastocadas, a vida conxelada, o traballo a ralentí, impresiona. Todo porque unha diminución da temperatura orixina que a auga do ceo non caia líquida senón en forma de falopas brancas que non somos capaces de controlar.

O frío é levadeiro, e temos solucións técnicas e relativamente económicas; pero cando se trata do que os galegos chamamos sempre “frío de neve”, ven acompañado de algo máis que nos supera, que pode con nós, e que goberne quen goberne demostra ser máis poderoso que todas as outras forzas xuntas.