Unha solución para Haití

Haití posúe a pobreza máis grande do continente americano, onde non existe clase gobernante, nin partidos políticos, nin sindicatos, nin sociedade civil que poidan sentarse a discutir un proxecto de nación con gobernanza para os próximos trinta anos, baixo a supervisión e ocupación da ONU e dos organismos internacionais de Francia, Canadá e os Estados Unidos.
O atraso estrutural de Haití, a ausencia de regras políticas, a falta de transculturización e de adaptación sociocultural para conectar coa nova civilización occidental, manteno circulando e repetindo os mesmos comportamentos de finais dos séculos XVIII e XIX.
Co asasinato do presidente Jovenel Moïse, Haití entrou nun desorde político-social, onde as mafias, as bandas, o narcotráfico e o crime organizado dirixen e controlan o país: o comercio de armas, drogas, alimentos, medicinas, lavado de diñeiro, etc.
Os que dirixen as bandas ou o crime organizado non teñen coñecemento político, nin social, nin económico, para deterse a buscar unha saída organizada, reflexiva e consensuada, de alternabilidade e sostibilidade, para impulsar o pobo haitiano á orde, á institucionalidade e á paz social.
O pobo haitiano, como alternativa política, só lle queda a ocupación militar das grandes potencias, o abastecemento de comida, medicinas e pequenas infraestruturas para volver á normalidade, baixo o control militar por varios anos.
O outro camiño podería ser preparar unha persoa con "liderado forte" que exerza o poder baixo a supervisión das potencias, para exercer o control de armas e grupos de delincuentes e psicópatas, baixo a fiscalización da ONU e coa inversión económica e loxística internacional.
A República Dominicana, en cambio, aínda con tódolos problemas e limitacións, ingratitude e desdén dos haitianos cara aos dominicanos, converteuse no pano de bágoas para ese país dende hai moitos anos, pois sempre é o primeiro que acode no seu auxilio cando este é afectado por unha desgraza, sinistro ou fenómeno natural.
En medio da onda de violencia, fame e inestabilidade económica, política e social que afecta a Haití, agravada aínda máis coa fuxida de máis de cinco mil delincuentes das súas cárceres, sen nin sequera solicitalo formalmente nin discutilo coas autoridades dominicanas, ao mesmo tempo que lles esixen paralizar as repatriacións de haitianos indocumentados, tamén pretenden que a República Dominicana se converta nunha ponte ou corredor aéreo humanitario con Haití, o que sería unha intromisión e violación da soberanía dominicana.
A ONU foi creada no ano 1945, ao rematar a Segunda Guerra Mundial. Entre as súas atribucións atópanse: manter a paz e a seguridade internacional; protexer os dereitos humanos; procurar a seguridade alimentaria; distribuír axudas humanitarias; apoiar o desenvolvemento sostible e defender o dereito internacional dos países membros a través dos distintos organismos que a conforman.
Con respecto á profunda crise que atravesa Haití e as repercusións que esta ten sobre a República Dominicana, dito organismo está deixando moito que desexar e cada día afúndese máis no desprestixio, na desconfianza e no descrédito.
Tanto este como a denominada comunidade internacional están obrigados a buscar unha solución inmediata á citada crise, a cal consume a ese país, antes de que nese territorio ocorra un xenocidio e unha hiperexplosión social que repercuta negativamente na República Dominicana.