Pingas de Orballo

Un baleiro no que só hai silencio
Un gorro na cabeza. Un frío que pela. Un avión que voa (ó mellor é unha pega). A vista xa non é a que era. Queda no atallo un sapoconcho ou tartaruga botándolle unha carreira a unha lebre medio seca. Non todos os seres vivos somos perfectos. Hainos gordos, fracos, feos, guapos, serios e simpáticos. De todo hai na viña do señor, dicía aquel.
O señor Gervasio dicía que a flor do toxo é amarela e a da xesta branca, para acabar rematando que a do codeso tamén era marela. O señor Gervasio era listo. Por desgraza morreu no ano que deixou de vivir, sentenciou o señor Evaristo, que tamén era listo. Non sei por que o digo, cando sabemos que, neste país, todos somos listos. Moi listos. Os que máis, os políticos.
Un café sobre a mesa. Un sorbo que sabe a gloria. Un bolígrafo negro que, mira por onde, chora tinta negra. E Miguel Ríos cantando "Contra o cristal". Contra o cristal case peguei unha hostia o outro día porque non o vira. A vista xa non é a que era.
Unha tarde chuviosa. Unhas pingas de auga que mollan. Un ceo escuro. Un baleiro no que só hai silencio. Baleiro sentino cando me vin só, confesou o señor Gumersindo. O señor Gumersindo aínda vive e está só. Morreulle a muller cando esta deixou de vivir. Pobre, era unha boa muller. Daba ben os recados e sorría a todas as horas. Nunca lle fixo mal a ninguén e deixouse ir moi mansiñamente pola enfermidade que a atacou meses antes. O señor Gumersindo vén falar moito comigo. Ben sei que é porque se sente só e baleiro. O baleiro ten tantos significados que chega con poñer aquel que di que non contén nada.