Pingas de Orballo

Un soño recorrente
En moitas películas e algúns libros aparecen escenas ou parágrafos e capítulos nos que un personaxe se presenta ante un psicólogo ou psicóloga para contarlle un soño recorrente que asoma moitas noites no seu durmir, no seu descanso.
Sempre pensei que ese momento era ficción, que non existen os soños recorrentes e que tan só se empregan de recheo nas películas e nos libros. Levo uns anos xa nos que erro con respecto a ese ditame. Existen os soños recorrentes! Eu teño un que, máis que soño, é pesadelo.
A marcha atrás do coche. Tal como ledes. Cando meto a marcha atrás o vehículo empeza a circular e, o peor, é que xa non para. Fártome de frear co pé, e nada. Tiro con tanta forza do freo de man que, en algún soño, ata me alcanza a altura do volante, e nada, o coche non responde. No soño nin tan sequera consigo mirar ben polo espello retrovisor. A partir de aí empeza a miña angustia, deixa de ser soño para converterse en pesadelo.
O coche cada vez colle máis velocidade e eu vólvome tolo intentando frealo e imaxinando o choque, contra algún obxecto ou contra algún outro coche. Por sorte, no pesadelo, nunca atropelei a ninguén. En costas moi empinadas a angustia é tanta que pasa incluso de pesadelo.
Ese é o meu soño recorrente que loito con el desde hai xa uns anos. Tamén é verdade que nunca me pasou nada; ou ben porque espertaba, ou ben porque aí se detiña todo, ou ben porque, ó final, dalgunha ou doutra maneira, o coche acababa parando por conta del; non polos freos. Nunca intentei buscarlle un significado, polo que, por este soño ou pesadelo, non penso ir a ningún psicólogo ou psicóloga. E a seguir pasándoo mal porque, agora si, sei que seguirá aparecendo... a condución en marcha atrás.