Xogar a escribir para botar fóra o mal, partindo de que nunca acusaremos a un pobo senón a unha ideoloxía.
O pobo elixido
Como pode sentirse alguén dun pobo elixido? Quen non se dou conta de que cada un deles é elixido polos seus? Aínda os peores membros de cada familia son sentidos como propios. É nai aquela á que nunca defraudas porque segue confiando en ti, sempre, pase o que pase. Quéreche contra todo prognóstico. Pertences á súa estirpe, sexa cal sexa o teu comportamento. Sempre vai estar aí, para ti. Sempre che vai mirar con eses ollos de comprensión. Cando ela se vai, nunca atoparás ese afecto incondicional en ningún outro ser. E agora alguén di que é do pobo elixido... De verdade? É que os demais non teñen nai ou deus? Onde os perderon?
O fillo preferido
É inxusto antepoñer a un sobre os demais. O tormento consiste en facerlle escoller a un, salvar a un, condenando aos outros. A tortura máis martirio é cando llos mostran e lle din: só un vai sobrevivir, escolle. Porque en situacións normais sempre escollen ao máis débil ou ao fillo pródigo, ao que os abandonou e volve un día a celebrar, ao que nunca se preocupou polos pais e andou de festa en festa gastando canto tiña ata volver a buscar máis. E vanllo dar, daranlle o que lle correspondía a el e tamén o teu, daranlle o herdo completo porque o ven pouco e non saben como é, por iso o soñan perfecto, por iso agardan cada día, por iso desexan que entre pola porta. Mataranlle os animais para facerlle festa, acabarán coa facenda que o outro traballou porque este é o preferido, o desexado, o fernandosétimo que non podía ser máis parvo nin máis malo.
A favorita do harén
Veña, cántaa! Ensálzaa sobre todas as demais. Glorífícaa, conságraa ás mellores labores porque a escollestes entre todas. Igual que ao fillo pródigo, igual que a Israel, igual que ao peor dos homes e dos mundos posibles. De verdade existe un pobo elixido? Un fillo predilecto? De verdade es tan absurdo ou estás tan cego? De verdade?
Os xudeos para o xudaísmo é o pobo elixido. Non se pode dicir máis claro para Pepe o nome máis bonito é o de Pepe, din que porque son descendentes dos antigos israelitas, vale! E os galegos descendentes dos antigos galaicos, pero eles seica escollidos para estar nun pacto con deus. Todos os pobos pactan cos seus deuses, nós ata o facemos cos santos por se o pai anda moi ocupado. Tamén é certo que ao emérito a vila que máis lle gusta é Sanxenxo que el seguramente chamará Sangenjo, pero iso non a fai mellor que as outras, senón unha desfeita urbanística á que apenas lle queda unha parede de capela no medio do asfalto e moi pouca vergonza. O bribón colleu ao seu neto preferido, o badanas, para levalo consigo; vaille ensinar a xogar ás criptomoedas, como aquel Charlot que enredaba co planeta entre as mans e saltaba e saltaba sen importarlle se caía, igual que moitos co clima, co quentamento global, coa capa de ozono... fochican coa comida e co futuro. E din que non é verdade, que xa o dicía seu primo que diso sabe porque é de ciencias, que non fai calor, que nolo parece pero realmente fai frío e, mellor coller unha rebequiña aínda que o termómetro marque corenta graos (igual son Fahrenheit).
O mocoso predilecto
Mira aos demais por riba do ombreiro. Un meu vale por setecentos teus. Non tes cartos para pagarme. Acabarei contigo, con todos os teus, coa vosa aldea, que digo coa aldea? co país! Acabarei co mundo mentres ti esteas nel. Ninguén coma min! Ninguén coma os meus! Os teus non lles chegan nin á sola do zapato aos meus. Porque os meus son anxos e os teus demos, que están na parte baixa, no inferno, que non teñen dereitos senón reveses, que están de máis e estades vivos porque vos deixo e respirades porque vos boto o aire e seguides aí, aínda seguides aí? Hai que ser atrevidos! Estar aí, ensinándose, sen molestarse en enterrarse, á vista de todos, desafiándome e aínda diredes que non merecedes o peor dos finais... e aínda diredes que non lle faga mal... y aínda diredes que non é malo e... aínda teredes máis que dicir! Veña ho, que teño moita paciencia e mándoos agardar ata que se poñen na fila para recoller a comida, daquela si que xa non podo máis e dou a orde: disparade ata que non queden restos, ata que ninguén máis se atreva a ir buscala, ata que decidan morrer de inanición, así, caladiños, sen moverse ata que cheguen as carroñeiras e limpen o mundo de inmundicia.
Escollida entre todas
Entre todas as nacións, a miña. Entre todos os deuses Yahvé.
O nome da nación significa "o que loita con Deus". Dende o Xénese están unidos: Desde Abraham, o patriarca, recibe a promesa divina de que os seus descendentes serán numerosos como as estrelas e poseerán a terra de Canaán. Era Canaán ou Caná? Aquela na que se multiplica o viño cando hai voda? Ou era toda a Terra? Igual lles prometeu a Terra toda, enteira. Tamén Moisés andaba por alí, el recolle as táboas de lei coa Torá pola que se van rexir.
Logo, si Yahvé é o seu deus e resulta así de perverso, igual é o pai, aquel que deixou morrer ao seu fillo,
xustamente a mans dos judeos. Vedes? Xa lles viña de lonxe. Si, ho, si, non vos acordades de cando lle dixo a Abraham que sacrificase a Isaac, o seu fillo? Sacrificar sacrifícase un, pero non sacrificar a outro... para iso están os cordeiros, dirán. Mira que hai que ser, eh, mandarlle matar o fillo e cando o home se lanza, perdéndose o respecto a si mesmo, vai e envía un anxo para deterlle a man antes de que lle clave o coitelo. Tamén viña de lonxe a cousa... porque cando naceu Isaac súa nai Sara tiña noventa anos e o pai, Abraham, contaba cen. E logo poñédesvos en plan idadista... é que non sabedes historia sagrada, iso é o que pasa. Os que a coñecen ben son os de Petanyahoo que din que deus lles manda matar os meniños palestinos e van eles e fano, por non desobedecer... claro!
Estes son moi liberais e non lles parece mal que diga todas estas bobadas, eles están sobre o ben e o mal, en todo caso póñenme unha demanda xudicial e acaban comigo.
