A derradeira palabra

A lingua galega ten dúas palabras de significado parecido; pero diferente: "última" e "derradeira".
Por eso podemos dicir:
A ÚLTIMA vez que vira a fulanito foi hai vinte anos e case non o recoñecía.
Espero velo máis a miúdo a partir de agora.
Pero se digo:
A DERRADEIRA vez que vin a fulanito foi hai vinte anos, significa que nunca máis poderei volver a velo.
A derradeira é a última da última, cando non hai continuación.
POIS BEN:
O ser humano pasa moitas probas ó longo da súa vida.
A derradeira proba é a morte.
-Para un ateo, supoño eu, coa morte acabará todo.
-Para un crente a morte é unha proba pola que ten que pasar para volver á súa ORIXE que non é outra que a Casa do Pai.
¿ONDE ESTÁ A DIFERENCIA?
-Un crente chora polo que se foi; pero teno presente na oración a través de Cristo resucitado e sabe que chegou a á Casa do Pai onde goza eternamente da presenza divina.
Para un crente: a vida continúa porque o crente cre na transcendencia, cre no Deus da vida.
Para un crente a morte NON TEN A DERRADEIRA PALABRA.
-Un ateo chora polo que se foi; pero non cre que en Deus, non ve continuidade; para el a morte TEN A DERRADEIRA PALABRA.
VIVIR NOUTRA DIMENSIÓN
Certo que non se pode demostrar científicamente que a vida continúe despois da morte corporal.
Por eso un crente non pode demostarlle a ninguén que a vida continua despois da morte, aínda que sexa noutra dimensión.
Pero tampuco un ateo pode demostrar o contrario.
É cuestión de fe.
¿FE EN QUEN?
Os católicos cremos no Deus que dá orixe a todo e sotén todo.
O Deus do Antigo e do Novo Testamento manifestado na persoa do Noso Señor Xesucristo, que tan íntimamente unido está co PAI/NAI desde a eternidade por medio do Espírito Santo.
Para un crente non se precisan máis explicacións.
UN CRENTE SABE DA EXISTENCIA DE DEUS POR PRESENCIA, POR ESENCIA E POR POTENCIA.
A explicación está na Biblia.
En calquera caso: crentes a ateos precisamos apoio.
TODOS SABEMOS QUE O SER HUMANO NECESITA APOIO
Por moi valentes que sexamos, á hora da verdade, todos precisamos apoio.
Precisamos apoio a nivel humano: familia, amigos, veciños, coñecidos, incluso descoñecidos...
A familia é o primeiro punto de apoio onde medramos e imos conformando a nosa personalidade.
Os amigos dannos un apoio moi necesario porque somos sociables por natureza.
E non só definen a nosa personalidade a familia e os amigos, tamén o resto dos humanos porque todos nos necesitamos.
Vivimos en relación...
A VIDA MATERIAL NECESITA APOIO
O noso organismo é moi complexo porque está sabiamente creado e sostido por unha FORZA SUPERIOR que os crentes chamamos Deus.
Todo canto podemos percibir cos sentidos corporais conforma a materia da que estamos formados:
A vista permítenos ver as formas materiais.
O oído permítemos oír as vibracións dos obxectos do nosos entorno.
O olfato permítemos apreciar os aromas e cheiros de canto nos rodea.
O gusto: padalear os sabores dos manxares que sosteñen o noso organismo.
E o tacto: tocar, aloumiñar, palpar obxectos, animais e persoas.
E tódolos restantes órganos e aparellos que forman o noso corpo para o seu correcto funcionamento.
Todos eles precisan apoio para sosterse.
PERO HAI MOITO MÁIS
As facultades mentais que nos permiten organizar a nosa vida mental, afectiva, psicolóxica e espiritual.
Só os humanos temos a capacidade de expresarnos a través da fala e da escrita, nas diferentes linguas e idiomas.
Temos, ademáis, unha vida psicolóxica, e tamén temos unha vida espiritual que nos indica a nosa Orixe e o noso Destino, que só encontra sentido nas virtudes teologais sen despreciar as cardinais.
"NECESIDADE DAS VIRTUDES"
Este será o título do seguinte artigo.
Moitas grazas por terme na súa consideración nesta ocasión.