Morreu o papa. E moitos dirán que, como estaba enfermiño, agora descansa en paz. Os demais... para os demais, agora empeza realmente a guerra. Non sei se foi por medio das películas ou de certos libros, pero o caso é que na conclave que se celebra para escoller un novo sumo pontífice, sempre imaxinei unha auténtica guerra sen cuartel.
Unha guerra duns personaxes que, se entende, non deberían de andar con esas artimañas, con esas navalladas polas costas, con esas carraxes que ata nin os deixarán durmir a gusto. Pero andan, vaia se andan.
Nestes días, aí asomará de todo. O mesmo demo. Que, eles, precisamente eles, o teñen ben dentro e, si, ben grande. A cobiza para ser papa é tan grande que é normal que pensemos en asasinatos ou en mortes dalgúns papas que quedaron aí... entre que nin arre nin xo, coa desconfianza aniñando nas mentes dos malpensados (ou non).
A política, as alianzas, as rivalidades persoais xogarán un papel importante. Algúns cardeais buscarán un líder que manteña o status quo, mentres que outros desexarán un cambio radical. As loitas internas tamén estarán á orde do día. Diferentes faccións dentro do colexio cardinalicio competirán por impoñer o seu candidato, o que xerará tensións e mesmo enfrontamentos. Incluso a influencia de países ou grupos específicos poderán ser determinantes.
O proceso do conclave está deseñado para ser o máis transparente posible, pero na práctica, a discreción e a estratexia serán claves. A conclave papal é moito máis que unha simple elección. É un xogo de poder, fe e política que reflexa a complexidade dunha das institucións máis antigas e respectadas do mundo. Pódese dicir que cada elección deixa unha pegada na historia e na dirección que tomará a Igrexa nos anos vindeiros.
O poder do papa non só radica na súa autoridade espiritual, senón tamén na súa capacidade para influír en asuntos mundiais, políticos e sociais. Por iso non me estraña nada que a elección do novo pontífice será como nas anteriores: unha guerra practicamente a morte, sen trincheiras, coas baionetas por diante ata a fumata branca. E despois... aínda Deus dirá. A Igrexa non é unha institución calquera e está comandada por uns seres bondadosos que dedican a súa existencia a orar polos demais. Por eles... Eles, hoxe, están en guerra.
