Señor, esta Semana Santa vou contigo, así sexa ao Monte Calvario! (9)
Gómez Vilabella, Xosé M. - viernes, 11 de abril de 2025
Así como no A.T. se lle pedía algo ao Pai "polo seu nome", "pola súa gloria", así agora pódeselle pedir a Cristo, "no meu nome". E, ao escoitarnos Cristo, o mesmo Pai será glorificado no Fillo".
De postos a pedir,
sexa no nome do Pai, do Fillo,
ou do Espírito Santo,
tantas cousas quero,
e tan poucas merezo,
mais,
merecida ou non,
só unha quero con paixón:
que pola Paixón de Cristo
a Santísima Trindade
me abra as portas do Ceo,
que todo o demais xa o terei Aló,
pero,
aló dentro,
no país dos anxos,
xunto con meus pais,
que con esa intención me fixeron,
coidaron e amaron,
precedéndome no seu ascenso,
tal que para que os imitase
eu!
-.-
"Se me amades,
gardaréde-los meus mandamentos,
e eu rogareille ao Pai,
e daravos outro Paráclito
(Espírito Santo)
para que decote estea convosco:
o Espírito da verdade".
O PARÁCLITO: Palabra do grego "parakletos", que literalmente significa "aquel que é invocado"; é por tanto o avogado, o mediador, o defensor, o consolador. Xesús preséntanos ao Espírito Santo dicindo: "O Pai daravos outro Paráclito" (Xoán 14,16). O avogado defensor é aquel que, poñéndose de parte dos que son culpables debido aos seus pecados, deféndeos do castigo merecido, sálvanos do perigo de perder a vida e a salvación eterna. Isto é o que realizou Cristo, e o Espírito Santo é chamado "outro paráclito" porque continúa facendo operante a redención coa que Cristo nos liberou do pecado e da morte eterna.
Señor,
por falta de medios e de avogados
a cousa non queda, non creba;
¡en todo caso, de haber algún fallo,
algún esquecido,
serei eu,
pecador,
que así me confeso,
e así invoco a asistencia
do Paráclito ofertado,
da Terceira Persoa desa Trindade
Santísima,
que se me ofrece de oficio,
para salvarme...,
sen cargas e con gratuidade!
¡Señor,
moi agradecido che estou;
sálvame para que poda,
no Ceo,
cos anxos adorarte!
-.-
O mundo non o pode acoller,
pois non o ve nin o coñece;
mais vos coñecédelo,
pois permanece onda vos
e está en vós.
Nos vos deixarei orfos;
logo volvo onda vós.
Un pouquiño máis e o mundo xa non me verá;
pero vós habédesme ver,
que eu vivo
e tamén vós habedes vivir.
Naquel día coñeceredes que estou en meu Pai,
e vós en min, e eu en vós.
Quen ten os meus mandamentos e os garda,
ese ámame;
o que me ama será amado
por meu pai,
e eu amareino e manifestareime a el.
¡Pero que Mestre este Xesús de Nazaré,
Deus Fillo, Fillo de Deus,
que vaia lección
maxistral
a que aquí nos deixou
para entender
á Santísima Trindade.
Todos a favor noso,
de consún,
dándonos a man,
e nós...?
¿Nós?
¡Nós correndo polo monte
tras das lebres,
tras da cruz,
bordeando ese abismo
que traga aos pecadores!
-.-
Non vos deixarei orfos;
logo volvo onda vós.
Un pouquiño máis
e o mundo xa non me verá;
pero vós habédesme ver,
que eu vivo,
e tamén vós habedes vivir.
Naquel día coñeceredes
que estou en meu Pai,
vós en min, e eu en vós.
Quen ten os meus mandamentos e os garda,
ese ámame;
o que me ama será amado
por meu Pai,
e eu amareino e manifestareime a el.
Fáiseme incrible que,
cos milagres de Xesús
e mailas súas verbas
recollidas nos Evanxeos,
siga habendo profanos,
mesmo ao redor de nós.
¿Non será por culpa
do mal exemplo que damos
estes que nos chamamos crentes?
¡Pois vaia categoría de cristiáns;
un nome e pouco máis!
-.-
"Se alguén me ama,
gardará a miña palabra,
e meu Pai amarao,
e viremos onda el,
e faremos vida con el.
O que non me ama,
non garda as miñas palabras;
e a palabra que escoitades de min
non é miña,
é do Pai que me mandou.
Díxenvos estas cousas mentres estaba convosco,
pero o Paracleto, o Espírito Santo,
que meu pai mandará no meu nome,
ese havos ensinar todo
e traeravos a lembranza
de canto vos dixen".
-.-
Gómez Vilabella, Xosé M.
