Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

Pingas de Orballo

Rivas Delgado, Antonio - miércoles, 12 de marzo de 2025
Para a memoria dos tempos

Hai personaxes que, aínda que ninguén lles faga un monumento, si merecen recordos especiais, polo menos algo que quede para a memoria dos tempos. O día que vin o que estaba a punto de iniciarse, foi cando pensei ó momento que Osvaldo merecía asentar na memoria dos tempos. Primeiro quero salientar que case ninguén (tan só a súa familia máis achegada) coñecía a Osvaldo polo seu propio nome. Para practicamente todos era O Furabolos. Desde moi pequeno, desde os cinco anos faltáballe o dedo índice da man esquerda. Pingas de Orballo Quixera mirar como funcionaba aquela máquina de triturar a carne para os chourizos: coa man dereita déralle á manivela e coa esquerda probou. Canto é a inocencia! Outro inciso: cando non lle chaman O Furabolos, noméano como O Fillo da Lagarta.
Que me estou a desviar da homenaxe. Osvaldo, O Furabolos, merece quedar escrito nas liñas dos recordos, nos cadernos da memoria polo acto que está a punto de cometer. Xunto ós seus pés están en posición de saída un sapoconcho ou tartaruga e un porco espiño ou ourizo cacheiro. Facía tres días xa que O Furabolos prepara algo así como unha pequena pista de atletismo, con obstáculos incluídos, e estudara a posibilidade dunha carreira con eses dous animaliños. Estaba niso.
Para dar o sinal de saída tiña a man un foguete que mercara na feira do 13. Non tardou en lanzalo. Ante o estrondo, o sapoconcho acubillouse baixo a súa coiraza e o ourizo cacheiro encolleuse. Xa non houbo maneira de que sacasen as cabezas. A desesperación do Furabolos era total. Pero haille que dar mérito á súa iniciativa. Unha presunta carreira para a historia!

Chove e non chove

Chove sobre o capitalismo duro e puro, sobre o imperialismo prosaico e sobre o nacionalismo feiticeiro. Chove sobre a flor do toxo e sobre o mastro da Perla Negra. Son o Jack Sparrow das pingas de orballo e o Mad Max dos tempos pasados, presentes e futuros. Debaixo dun beiril non chove. Nin tampouco debaixo dun balcón nin acochado nos refaixos dunha muller de corpo enteiro. Chove sobre a conciencia dun estorniño, aínda que non sei se non era unha lavandeira.
Pingas de Orballo Non chove sobre o eco dun berro nin sobre o oulear dun lobo. Chove sobre o animal que oulea e sobre o outro animal que berra. Hai persoas que berran como animais e hai berros que mancan, que doen e que non sandan, que non curan nunca. Chove sobre os versos dun poema e sobre o caderno que almacena toda unha serie de poesías. Poesía es ti, dicía aquel.
Poesía é a pinga que cae mansiñamente e molla a señardade do momento, a melancolía do instante. Poesía é a lagoa na que se mete, se funde o desexo. Poesía é o espello no que reflicten as ansias dunha vida preñada de fantasías. Poesía é a pinga de auga que cae, con lentitude, sobre o algoritmo de certos problemas, opinións, conceptos, propósitos... de certas ideas.
Chove sobre a estrutura da coiraza do sapoconcho e sobre as varandas da pasarela das Mestras. Non chove dentro da igrexa de Baños de Molgas e si sobre o campanario dela. Tampouco chove sobre a tatuaxe escondida da nádega dos anhelos, nin no faiado que acolle os soños da existencia. Agora mesmo... chove.
Rivas Delgado, Antonio
Rivas Delgado, Antonio


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICIDAD
HOMENAXES EGERIA
PUBLICACIONES