Orson Welles foi un xenio. Un xenio cinematográfico e lanzando sentenzas e razoamentos tan claros que abraiaban, conturbaban. Un deles foi sobre a xustiza: "Ninguén obtén xustiza. A xente só ten boa sorte ou mala sorte".
Hai pouco, un home tivo mala sorte... coa xustiza. Pasou case dous anos preso nun cárcere de Lugo sen ter por que. Agora indemnizárono con 15.000 euros. Ten prezo a liberdade dunha persoa? E se o ten, son tan baratos dous anos sen liberdade? Nin tan sequera me tiro á xugular dos danos morais e psicolóxicos. Non vou entrar no tema da condena do home (inocente), simplemente chega o dos 15.000 euros para botar as mans á cabeza e clamar contra a xustiza. Por ese prezo ata case era mellor que o home seguise condenado (inocentemente) para que non soubésemos o prezo da súa liberdade; perdón, da súa inocencia. Ante isto, a xustiza, esa que debería ser digna, única e igualitaria, é máis ben o cabalo de batalla do inocente, ou a mala sorte do inocente.
Na noite de onte e na madrugada de hoxe de hai 44 anos si tivemos boa sorte a maioría dos españois ante a inxustiza que se estaba a cometer no Palacio das Cortes ou Congreso dos Deputados por un tipiño chamado
Antonio Tejero, co grao de tenente coronel, que, nun amén, entrou en tal recinto para soltar aquilo de "quieto todo o mundo!" e "séntense, cona!"
A verdade é que España quedou quieta e medio paralizada durante toda unha noite, coas partes baixas formando un nó na gorxa, co tremelicar no corpo e co desempoara de moitas maletas ante a perspectiva de ter que "emigrar", de ter que fuxir para países estranxeiros. A min mesmo, e como se adoita dicir, se me puxeron de gravata porque, a un ano da licenciatura do servizo militar, xa me vía de novo vestindo o traxe caqui sobre o meu lombo e co cetme ou fusil sobre o ombreiro dereito.
Menos mal que, foi de xustiza, que tal golpe de Estado non fose adiante, pero a angustia desa noite e incluso dos días seguintes, a 44 anos vistos, aínda furga sobre as nosas conciencias, sobre os nosos corazóns e, o medo, nunca se marchará por completo. Porque, para máis aquel, hoxe en día, mesmo neste noso país, seguen os ruídos de sables co zunido, co zunzún sobre as nosas cabezas.
