"Carta, 1983 abril 24, Ferrol a Carballo Calero Arribe Dopico, Maria Dores Lamenta que AGAL non poida -de momento- publicar "Da fala e da escrita".
Comenta dous artigos de Carballo publicados en La Voz: "Unha historia clínica" e "O sacerdote que perdeu a fe". Expresa a súa ledicia polo exito obtido por Carballo nas Jornadas de poesía galega, portuguesa e brasileira. Fala da indignación que tivo ao ler certo "libro" do que non detalla o título. | Autógrafo

AC 112 0089 Biblioteca do Parlamento (c) ARQUIVO CARBALLO CALERO".
Carta extensa, cálida, respeitosa, profunda e direta, como era sempre costume en Lola, neste caso, utiliza a metáfora ou ben o circunloquio, para sinalar aqueles, que desde diferentes frontes, atacaban de forma cruel ao noso intelectual.
O reto da Agal, era comezar as súas publicacións co texto "Da fala e da escrita", misión que non se conseguiu, a pesar dos grandes esforzos feitos por membros da Agal.
Ese texto foi publicado pela Galiza Editora no ano 1983, dentro da Colecçom Universitaria.
Assim o expressou Lola nesta carta.
Don Ricardo era um mestre da comunicazóm, cada vez que utilizaba as metáforas médicas, a modo de diagnóstico, prognóstico e terapia, impartía uma aula magistral.
O seu diagnóstico da lingua era tam preciso, científico, exacto e realista, que o prognóstico era fácil de deducir, de seguir así, a inmediatez e a certeza eram evidentes, o galego, como lingua desaparece. Inventaremos un dialecto ou algo semelhante que nada tem que ver coa a origem e a historia da nosa lingua.
Para inverter esta tendência, que nos leva ao caos, é necessário recorrer a novas terapias, começando pela escrita, usando a ortografia correta, aproximando-nos a lusofonia, que som os que nos podem ajudar neste novo itinerário, que devemos começar imediatamente.
A miséria, tanto moral quanto intelectual, estava presente diariamente, com os contínuos ataques a D. Ricardo, quando nom era diretamente eram sutis, com aquele comportamento miserável nom queriam humilhar soio ao nosso intelectual, senóm tamén aos que defendíamos a causa reintegracionista. Essas palavras de Lola representam con certeza o noso pensar e o noo sentir.