Superando obstáculos

Se ben a vida é unha carreira de obstáculos; a mesma vida leva intrínsecas as forzas necesarias para superalos.
Cómpre levala con entusiasmo porque é o mellor regalo que recibimos.
A VIDA OFRÉCENOS MOITAS SATISFACCIÓNS
-O cariño da familia:
Dormirse no regazo dun ser querido, traballar unidos, festexar os logros acadados, amar e ser amados, comparir vivencias...
-As vivencias compartidas:
No seo do fogar, entre amigos, co vecindario, nas celebracións comunitarias, cos compañeiros do traballo…
-Os logros acadados:
-Cando avanzamos nos estudios.
-Cando conseguimos a graduación correspondente.
-Cando aprobamos o carné de conducir.
-Cando conseguimos aquel posto de traballo que tanto esperábamos.
-Cando temos o primeiro coche ou a primeira moto.
-Cando nos enamoramos.
-Cando conseguimos autonomía económica.
-Cando formamos unha familia.
-Cando chegamos a ter casa propia.
-As celebracións familiares.
-Polo nacemento dun novo membro da familia.
-Polo bautizo na caso dos crentes para incorporalo á Igrexa.
-Pola primeira comunión como alimento do pan de vida.
-Polo casamento civil ou canónico.
-Polos aniversarios como celebración dun ano máis de vida compartida.
-Polas festas patronais con toda a familia entorno á mesa.
-As graducacións académicas:
Que noutros tempos só se facían cando se rematabaa unha carreira; pero hoxe en día celébrase a primaria, a secundaria, o bacharelato e tamén a universidade.
Non hai nada de malo en celebrar o progreso académico.
-Os xogos da infancia.
Noutros tempos as criaturas xogaban ó aire libre tanto no medio rural como nas ciudades.
Os xogos eran en equipo: ó escondite, á pilla, á pita cega, a un dos tres, a Martín Pirulicio, á rueda rueda, á corda e otros moitos.
Hoxe en día predominan os xogos sedentarios con "maquinitas".
-Os amigos de toda a vida.
No noso camiñar ímonos encontrando con persoas coas que nos sentimos moi arroupados e compartimos con elas ese tesouro tan maravilloso chamado: amistade.
-As festas comunitarias.
Que sobrepasan os límites familiares.
Non son tan íntimas; pero favorecen as relacións con persoas do contorno.
-O traballo da nosa vocación.
É unha das maneiras maravillosas de realizarnos como persoas, ofrecendo os nosos servizos á comunidade.
Cos compañeiros de traballo pasamos unha boa parte da vida.
A veces hai compañeiros que se fan amigos.
As amistades son a "familia" que eliximos.
-A nosa realización persoal.
Cada persoa según o seu estado civil.
Hai soteiros que viven unha vida moi feliz e enriquecedora.
Hai casados que se entregan en corpo e alma á familia.
Hai viúvos que aceptan a súa situación e son felices.
Os de vida consagrada fan unha opción de vida entregada a Deus e ós irmáns: no sacerdocio, en colexios, en hospiatis, en residencias xeriátricas, en misións ou en vida contemplativa.
Cada persoa realízase según a vai levando a vida.
-Sentirnos membros dunha comunidade.
Todos precisamos pertencer a unha comunidade, incluso os ermitaños e anacoretas.
O sentimento de pertenza a unha comunidade é o sinal da nosa identidade.
Fainos sentir vivos.
Sen os outros non seríamos ninguén.
"SOMOS SERES EN RELACIÓN"
Este será o título do seguinte artigo.
Moitas grazas por terme na súa consideración nesta ocasión.