Quen me coñece sabe que pola parte frontal só percibo a metade do panorama visual porque un ollo está ó pairo ou en posición rebelde de descanso. Pero, como compensación, teño unha especie de sexto sentido que me fai fixar en determinados puntos, e apuntar o único ollo precisamente hacia o lugar onde hai algún erro ou tacha.
Sucedeume a cotío, e procuro -cando se trata de prensa escrita- gardar recortes de fallos nos xornais por se no futuro me da por facer unha persoal antoloxía de gazapos. E non puiden resistirme a facer unha fotografía á parte traseira dun autobús urbano da capital lucense no seu papel de pantalla publicitaria dun TV Sony.
O rotulador sen dúbida procedeu con rapidez porque a campaña comezaba e os autobuses non poden quedar en dique seco nin unha xornada.
Que non aparecesen acentos en palabras como última, tecnología, inalámbrico ou más haberá que deixalo pasar aínda que o idioma esixe respecto. E diante dese respecto que o idioma esixe, o caso sería para denuncialo ó Valedor do Pobo.
Se o tema dos acentos foi o primeiro que agredeu visualmente ó meu ollo bo, a continuación foi ver que tecnoligia non é o mesmo que tecnología. E que inalánbrico tampouco encaixa o mesmo que inalámbrico, por aquelo de que aínda nestes tempos iconoclastas as regras de ortografía deben seguir vixentes.
Pero o máis sangrante é o que ocorre con esas 40 pulgas que seica ten este bravo televisor, nun tempo en que pulgas e piollos senón están extinguidos debe faltarlles pouco.
Por se non era crible o meu relato, velaquí a proba fotográfica que acompaña estas liñas.
