Empobrecemento ou falsa riqueza

Non puiden estar onte no Domingo das Mozas por motivos de traballo. Obviamente, estou escribindo este artigo un luns 7 de outubro, sabendo que se vai publicar o 21. Non obstante, por desgraza, sei que non vai ficar obsoleto. Onte, Sés, de novo, ergueu a voz en urxencia para dicir alto e claro ALTRI NON. Creo, ademais, que definiu Altri cunhas verbas contundentes: aberración e empobrecemento. Non se pode dicir máis claro en menos tempo.

Aberración, vémola no feito de contaminar un río e un mar que mantivo e mantén a xeracións de familias. O empobrecemento, vén no feito de pedir unha especie de acto de fe no que se debe renunciar a todo o legado polos antepasados (falo de legado colectivo) a cambio duns postos de traballo. Pero resulta que os postos de traballo non valen nada fronte ao paraíso. Fronte a todo o que vivimos e desfrutamos ano tras ano e, sobre todo, fronte á auga pura que nos mantén ceibes. Os postos de traballo non valen nada fronte á saúde e hai estudos dos problemas de saúde que trae consigo a celulosa. Logo, ao mellor, fan "donativos". Pois como a priori non fan falta, que os leven por onde os trouxeron.

Dicía Manuel María "sei o que vale un verso", pois ben, eu sei o que vale o Ulla, sei o que vale a Ulloa, sei do gran patrimonio que posúe e é de todos, sei de loitas que procuraron e procuran conservar o paraíso e sei que Altri non ten nada, salvo a forza para impoñer a brutalidade e roubarnos o paraíso. Nin lle debemos nada, nin nada queremos del, nin confiamos en quen nos insulta.