O "Gafo" na miña casa
Pasara xa moito tempo e certo día atopeino na miña casa a el e a outros dous homes. Cando o vin, el quedouse cortado e díxome, sen outra cousa, perdóame o mal que che fixen, non sabía que esta era a túa casa.
Víñache pedir un favor e é que merquei dúas vacas e non teño onde deixalas e víñache pedir a ti que mas tiveses na corte ata mañá que veñen por elas, mais ao ver que é a túa casa non me atrevo a pedircho porque eu aquí non coñezo a ninguén e díxome este señor, un que viña canda el, que lle comprei unha, que ti mas podías ter ata mañá pois eu nunca aquí vin e é moita casualidade atoparme contigo.
Voume eu e díxenlle que non se podía ser malo porque non se sabía nunca con quen un ía dar un ao longo e ancho da súa vida e que me fixera moito dano e gasto, mais que a pesar de todo que lle gardaba as vacas ata o día seguinte que viñesen por elas. Nisto, vaise un dos acompañantes e díxolle:
- Xa che dixen eu que este era un bo home (referido a min)
As vacas metinas na corte e deilles comida coma o resto das outras que eu tiña estradas polas cortes. Ao outro día mandou por elas e non lle cobrei nada. Non sei se lle valeu de algo o que lle dixen e o que lle fixen, pero de todos era sabido que o Gafo non tiña un amigo en ningún sitio.
Texto: Xosé Otero Canto
Ilustracións: María Guerrero
