Soñei que soñaba

Videntes sutís dixeron das vidas
excelsos soños seren dos mortais,
mentres a ningún soño endexamais
algo máis ca soño ser lle acaía.

O meu soño, de noite e mais de día,
maxina no abrente un sol inmortal,
luminarias na noite siderais
e estrelas sorridentes a porfía.

Non ben che sei se eu vivo ou soño só,
se en vida estou ou xa durmindo fóra.
Mais, durma eu ou soñe, fóiseme a dor.

E así, querendo ou non, alá me vou,
barqueiro de mares e fantasías,
cara ó antigo berce onde nace o sol.