Soidade compañeira

Só che estou, mais sempre contigo, amiga.
Ninguén á miña beira me di ti.
Mais, soidade, a ti síntote onda min,
infinda infinitude sempre miña.

Aura fermosa, xentil e divina,
presenza calada do alén aquí,
heroico furor dun fondo sentir
que enteira impregnas toda a vida miña.

Fonte que mana de noite e abre o día,
lume humildoso que quenta o relento,
reiseñor de mil cantos á porfía!

Velaí estás, pintora de ti mesma,
tecendo infinitude e liberdade,
de allea grandeza sen ter envexa.