
¡Hai que volver as vacas ao rego..., para arar dereito! No noso país era a expresión pedagóxica, elocuente, indicativa de que había que enderezar os feitos, particularmente na labranza, e se para iso era preciso, que alguén levase as vacas pola corda, ¡suxeitas!
Os chinos, ante as dúbidas, competindo cós gregos nas súas meditacións: É mellor volver atrás que perderse no camiño.
Esta é a recomendación do teólogo Indalecio Gómez, veciño meu de Castroverde, que o dixo no periódico El Progreso, (29.5.2022), co titular "Todos en camino".
"Estamos en camino, miremos al futuro. Tuvimos principio. No tendremos término.
Somos rosas de eternidad. Nuestro mañana está en construcción. Un doble arquitecto dirige la obra.
A Dios se debe el proyecto: a El y a cada uno se debe la ejecución. Del proyecto se encarga el Señor.
Para la realización cuenta con nuestra colaboración, y nosotros con su gracia y con nuestra voluntad. Todo un milagro de la providencia...
El mundo es un escenario de santificación, pero no es camino del Cielo; a nada que nos descuidamos, nos vamos a la perdición.
Hay que formular nuestro devenir salvífico en los siguientes términos:
'Caminante, no hay camino; se hace camino al andar' (Antonio Machado).
Jesús nos ha dicho: "Yo soy el camino, la verdad y la vida".
Quien abandona esa senda, corre el riesgo de equivocarse de meta".
En vasco, inda, seica significa "forza".
Grazas, Don Indalecio, por esa "forza" que nos transmites coas túas homilías!
... Gómez Vilabella, Xosé M.