Comeza a era Feijoo

Estamos nos tempos de Feijoo, que como mínimo han durar catro anos. Porque hai un tempo prefixado, e os gobernos dos paises reciben os nomes dos seus titulares, e para ben ou para mal eses titulares marcan rumbos e recollen brisas ou tempestades.

Primeiro foi o de “Zapatero Presidente”, logo “Presidente Touriño”, agora “Presidente Feijoo”. “Vade victis”, dicían os romanos; “Ai dos vencidos”, vale para sempre, porque xa ninguén lembra Quintana e Touriño, ata onte mesmo gobernantes e hoxe condenados ó ostracismo lonxano polas súas xentes, que xa consideran -ó primeiro contratempo- rematado o seu tempo político.

Para Feijoo comeza todo. Tomou posesión o sábado, nomeou goberno o domingo, celebra o luns o primeiro consello, e catro anos por diante para exercer o goberno dunha comunidade espreitante na que todo é novo, desde a organización das consellerías ata o nome das persoas que van gobernalas, destacando o funcionamento das provincias cun só delegado provincial todopoderoso e multifunción.

Moito se agarda deste tempo que comeza, no que o Partido Popular vai tentar sacar a monumental espiña cravada hai catro anos cando un deputado de diferencia impuxo un poder conxunto entre as dúas forzas de esquerda sobre os deputados do PP. Agora, o mesmo, pero en sentido contrario. Un só deputado do Partido Popular máis que a suma dos restantes orixina un goberno cómodo para un tempo difícil no que hai que conxurar non só a crise senón toda a problemática dun país emerxente que agarda tempos novos pero sen demasiado entusiasmo.

Estamos nos primeiros momentos dun novo tempo. Desexamos, cun non disimulado egoísmo, que as cousas lle sallan ben ó Presidente Núñez Feijoo, e que o seu mandato resulte beneficioso para todos. E que todos o vexamos.