Na Festa do San Cidre do 2003

Co lema "A vida rural: un tesouro para gozar e compartir", un numeroso grupo de cristiáns/ás, pertencentes ó Movemento Rural Cristián Galego, veñen de celebra-la festa do seu patrón. Dentro dos actos da xuntanza-celebración (Misa-mesa compartidas), fixeron a seguinte declaración -os "dez mandamentos da vida da aldea"- con ideas propias que asumen como guía da vida cristiá neste momento de dificultades no rural.

"1º/-Ama, respecta e coida agradecido a vida e os traballos da aldea, as casas, as terras, os ríos, o aire, a fala, as tradicións que che deixaron os teus maiores. É a creación de Deus, é o sustento das nosas familias.

2º/-Ama a Deus de corazón, lembra que es fillo ou filla moi querido por Deus, apégate a Xesús e ó seu Evanxeo, sabendo que, se somos coma Xesús, viviremos coma Deus.

3º/-Apoia as festas, celebracións e reunións. Fai festa en ti, na casa, na parroquia. Acude ás festas ás que te inviten. Xoga, ri, conta contos. Fai que cada día no campo sexa festa.

4º/-Axuda ó veciño cando teña necesidade. Visítao na enfermidade. Respecta a tódolos veciños, escóitaos. Non digas mal de ninguén. Non arrepuxes ó que está caendo. Non devolvas mal por mal, insulto por insulto.

5º/-Protesta. Non deixes que os que gobernan maten o campo. participa no que poidas na tarefa sindical e política. Camiñarás cos veciños cara unha terra con pan e dignidade para todos.

6º/-Viaxa, observa, mira o que outros fan para conservar e mellorar a aldea. Traballa doutra maneira: xunta terras, gando, para traballar máis folgado e ter descanso e vacacións. Aproveita os adiantos que fan a vida mais doada.

7º/-Comparte o teu pan e o teu traballo. Loita pola xustiza para que a terra chegue para todos. Fai o posible para que en tódolos pobos se poida vivir do traballo, en paz e sen abusos.

8º/-Sé humilde, sinxelo, auténtico. Ama o silencio, o respecto, a vida. Non acumules sen xeito. Sé consecuente cos teus principios. Non te avergonces do que es, síntete orgulloso de ser da aldea. Non canses, non teñas demasiada présa.

9º/- Coida, goza e comparte as plantas, as árbores, as flores, os alimentos sans e ricos que temos, a paisaxe. Valora, aprecia e defende todo o pequeno que hai ó redor de ti.

10º/- En todo isto descúbrete como fillo e filla querida de Deus, que nos fixo irmáns, e nos deu toda a aldea coma un ben comunitario a compartir".

Como se ve, nos nosos labregos abonda o sentido común. Son listos e realistas. Coido que non hai contradicción algunha (máis ben complementariedade) cos chamados os verdadeiros. Vai dedicado ós nosos labregos. Como regalo da festa do Patrón.