O bispalia de Xermar (Cospeito)
Los curanderos emplean habitualmente
modos religiosos para sugestionar, y se
descubren a sí mismos como tautólogos
desconocedores del uso de las plantas.
con todos los respetos.
Ana Liste
Este nome tan curioso debe ter que ver con algo relativo aos bispos porque o adxectivo "bispal" quere dicir algo relativo ou pertencente ao bispo ou ao bispado pois coñecemos outros substantivos como son: "a bendición", "a mitra" ou "a sotana" bispais; sexa como fose, o nome parece referirse a algún asunto que trata dos bispos ou unha referencia a eles.
O Bispalia era un gran capador e mellor menciñeiro, moi bo mozo, sempre co seu sombreiro negro, moi elegante, vestido de traxe e zapatos, que non zocas, traía un cabalo castaño con cadeira e alforxa para levar os utensilios, aínda que se dedicaba ao mundo da albeitería tiña tamén un lugar no que traballaba, era xa rico para daquela. Tivo dúas fillas moi guapas que marcharon para Madrid, mais outros dous fillos quedaron coa continuidade da capa, Serafín e Darío.
Texto: Xosé Otero Canto
Ilustracións: María Guerrero
